در حالی تیم والیبال بانوان باریج اسانس کاشان در رقابت‌های باشگاهی آسیا به عنوان چهارمی بسنده کرد که ثابت شد تیم‌های باشگاهی ایران پس از چشیدن طعم قهرمانی در لیگ برتر ایران و اعزام به چنین رقابت‌هایی نمی‌توانند نتایج خوبی کسب کنند.
باریج اسانس در این مسابقات الکساندرا کمپدلی سرمربی تیم ملی زنان ایران را به عنوان مشاور در کنار خود داشت. سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال زنان تلاش کرد تا با راهنمایی‌های خود این تیم را از رده چهارمی بالاتر ببرد اما این موضوع رخ نداد.
توقع برد تیم‌های باشگاهی ایران در آسیا از رقیبانی که در قاره کهن قدر نبودند، زیاد نیست اما براستی چرا والیبال بانوان ایران در سطح باشگاهی چنین ضعیف عمل می‌کند.
وقتی چنین اتفاقی برای تیم‌های باشگاهی شکل می‌گیرد به طور یقین تیم ملی هم ضعیف خواهد شد. در واقع والیبالیست‌هایی که در لیگ برتر نمی‌توانند چندان تجربه‌ای کسب کنند، در نهایت برای آموزش وارد تیم ملی می‌شوند و به عنوان ملی‌پوش در تلاش هستند تا در آسیا به رده‌های بالاتری برسند اما مگر یک سرمربی تا چه اندازه می‌تواند در پیشبرد اهداف تیم ملی آن هم به تنهایی موفق باشد.
موضوعی که ضعف آن به رده‌های پایه و نبود استعدادیابی درست در استان‌ها و حتی عدم حضور بازیکنان خارجی در تیم‌های مطرح باشگاهی بازمی‌گردد.
شاید اگر باشگاه‌ها، همچون بخش مردان در لیگ برتر از بازیکنان خارجی بهره ببرد، تجربه بانوان بالاتر برود اما در این سال‌ها رقابت تنها میان چند تیم نام آشنا در بالای جدول رخ می‌دهد و در نهایت تیم قهرمان برای کسب عنوان چهارمی و پنجمی راهی آسیا خواهد شد.
عنوان‌های تکراری که بدلیل ضعف در سرعت و مهارت کسب می‌شود و فاصله ایران را با تیم‌های آسیایی زیاد کرده است. قضیه‌ای که باید با استعدادیابی درست و بروز شدن دانش مربیان با جهان و کسب تجربه بسیار در میادین بین‌المللی رخ دهد و تا زمانی که این ضعف‌ها در والیبال بانوان وجود داشته باشد سرمربی ایتالیایی تیم ملی نمی‌تواند ایران را بر سکوی قهرمانی بنشاند؛ بلکه باید همه عوامل در کنار هم قرار بگیرند تا پازل تیم ملی تکمیل و به قله صعود نزدیک شود.
شاید قیاس بسکتبال با والیبال بانوان درست نباشد اما در فصل گذشته لیگ برتر بسکتبال زنان هر تیم حداقل دو لژیونر داشت و حتی تیم مهرام از سرمربی خارجی بهره برد. این موضوع سبب شد تا رقابت میان بازیکنان افزایش یابد و هیجان به لیگ برتر بازگردد و در نهایت کیفیت مسابقات بالاتر رفت.
هر چند تیم ملی بسکتبال زنان قوی نیست و نمی‌توان توقع داشت با یک دوره بازی ملی‌پوشان در کنار بازیکنان خارجی معجزه‌ای در نتایج تیم ملی رخ می‌دهد اما باید برنامه‌ریزی درست و مداوم برای کسب تجربه و بازی در کنار بازیکنان خارجی، آموزش اصول پایه والیبال و حضور در مسابقات برون مرزی ادامه یابد تا تیم ملی به نتایج مطلوب دست یابد. موضوعی که در والیبال زنان مغفول مانده و هنوز بانوان ایران راه زیادی تا رسیدن به مدال در آسیا دارند.
