ناسا به تازگی یک تصویر جدید از منطقه Tartarus Dorsa یا همان منطقه تیغه دار پلوتون ارسال کرده که در محدوده شرقی مرکز منجمد قلبی شکل پلوتون به نام Tombaugh Regionواقع شده است. این تصویر سه بعدی به ما یادآوری می کند که سیاره آدم کوتوله ها تا چه اندازه می تواند عجیب و غریب باشد.
شما می توانید از عینک های سه بعدی معمولی استفاده کنید و به این تصویر عجیب که نمای سطح زمین آن هیچ شباهتی به هیچ یک از اکتشافات منظومه شمسی ندارد، نگاهی بیاندازید.
لبه های تیغه دار تنها نکته قابل توجه این منطقه وسیع است که به صورت غیر رسمی به نامTartarus Dorsa شناخته می شود. این تیغه ها یک چین شمال به جنوب دارند که ارتفاع آنها به ده ها متر می رسد و به فاصله چند مایلی از یکدیگر قرار گرفته اند. این تغییرات قابل توجه سطح پلوتون شبیه به هیچ یک از پدیده های کشف شده در منظومه شمسی نیستند و در یک سطح وسیع تر از تیغه های لبه گرد قرار گرفته اند که توسط دره های تخت از هم جدا شده اند.
بافت پوست ماری سطح پلوتون از وقتی که یک نگاه اجمالی خوب از آن برای اولین بار در ماه سپتامبر به دست آمد، فضانوردان را سردرگم کرده است. دو هفته پیش، یکی از فضانوردان به نام Orkan Umurhan در یک پست وبلاگی فرضیه جدیدی را ارایه کرد که نشان می داد یخ متان باعث ایجاد ساختارهای شیب دار این سیاره شده است.
جواب این فرضیه یک شاید بی سر و صداست. تا امروز، تنها دو تحقیق منتشر شده به آزمایش خواص رئولوژیک یخ متان که در محدوده دمایی سخت و سرمای شدید پلوتون قرار گرفته است پرداخته اند. دمای پلوتون در محدوده 300 الی 400 درجه فارنهایت زیر صفر قرار دارد. طبق یکی دیگر از تحقیقات انجام شده، جواب این فرضیه یک نه مطلق است چرا که این میزان یخ متان با گذشت دهه های متوالی باعث صاف شدن سطوح می شود. اما در یک تحقیق دیگر آمده که یخ متان ممکن است چنین ساختار شیب داری را حفظ کند؛ البته اگر دانه های یخی متان که به طور جداگانه ترکیب شده اند و یک مجموعه یخی را به وجود آورده اند به اندازه کافی بزرگ باشند این ساختار حفظ خواهد شد. اما کدام تحقیق درست است؟ و آیا راهی برای تطبیق آنها وجود دارد؟ این سوالی ست که در این لحظه قادر نیستیم پاسخی برایش پیدا کنیم.
تصویر سه بعدی اخیر از فاصله یک میلیون مایلی گرفته شده و دو تصویر دوربین New Horizonکه به Ralph/Multispectral Visible Imaging موسوم است را با هم ترکیب کرده است.
