این منبع افزود: "آماده‌سازی موشک برای پرتاب شامل آزمایش‌های مختلف فنی از جمله بررسی سامانه‌های برقی، آزمایش مخازن موشک در مورد نشت، بررسی‌های کنترل پیشرانه، سامانه‌های هدایت و دیگر عملیات ضروری است."
این موشک قرار است سفینه سرنشین دار سایوز ام.اس-۱۵ را به مدار پرتاب کند. سایوز نیز در این روزها بررسی‌های فنی نهایی را می‌گذراند. تا چند روز دیگر خدمه اصلی سایوز ام.اس-۱۵ شامل کیهان نورد روس اولگ اسکریپوچکا، فضانورد آمریکایی جسیکا میر و گردشگر فضایی هزا المنصوری(شهروند امارات) همچنین خدمه پشتیبان، سرگئی ریژکف، توماس مارشبورن و سلطان آل نیادی به بایکونور پرواز می‌کنند تا در آنجا آخرین مرحله آماده‌سازی برای پرتاب را بگذرانند.
این پرتاب آخرین بار است که یک سفینه سایوز با موشک سایوز اف.گ پرتاب خواهد شد. از سال آینده فضانوردان با موشک‌های کاملا روسی سایوز ۲.۱ آ به فضا پرواز خواهند کرد. استفاده از این موشک نه فقط به دلیل جایگزینی سیستم‌های دیجیتالی پیشرفته به جای تجهیزات آنالوگ، بلکه به خاطر آن است که تمام تجهیزات آن به طور کامل در روسیه ساخته می‌شود. بخشی از سیستم‌های موشک سایوز اف.گ در اوکراین ساخته می‌شود و با توجه به مشکلات متعدد رابطه بین اوکراین و روسیه، این کشور چند سالی است تلاش دارد در سامانه‌های موشکی و فضایی به خودکفایی برسد و نیازی به تجهیزات اوکراینی نداشته باشد.
موشک سایوز اف.گ نسلی از خانواده موشک‌های سایوز است که از سامانه هدایت هدایت و ناوبری ساخت اوکراین استفاده می‌کند. این پرتابگر از ۲۰ مه ۲۰۰۱ کار خود را با در مدار قرار دادن ناو باری پروگرس آغاز کرد. از ۳۰ اکتبر ۲۰۰۲ تنها موشکی بود که توسط سازمان فضایی روسیه برای پرتاب سفینه های سایوز تی.ام.آ و پس از آن برای سایوز ا.اس مورد استفاده قرار گرفت این موشک ۶۴ پرتاب موفق داشت اما در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۸ برای حمل سایوز ام.اس-۱۰ به مدار زمین شکست خورد.
سیستم هدایت آنالوگ این پرتابگر، قابلیت‌های آن را به میزان قابل‌توجهی محدود می‌کند، به همین دلیل سازمان فضایی روسیه تصمیم گرفت سایوز ۲.۱ آ را جایگزین آن کند.
