این روزها بزرگ‌ترین پستاندار خشکی‌زی کشور اسکاتلند به یکی از جدی‌ترین موضوع‌های مورد بحث این کشور تبدیل شده است. مشکل گوزن‌ها در اسکاتلند مرزبندی‌های جدی بین حافظان حیات وحش، مدیران زمین و مردم عادی است؛ به‌طوری که دامنه نگرانی‌ها از این انشقاق روز به روز گسترده‌تر می‌شود. تعداد گوزن‌های قرمز اسکاتلند ی به نسبت زیاد گزارش شده است. بعضی از گوزن‌های قرمز اسکاتلند ی هم‌اکنون در زمین‌های مرتفع حاشیه‌ای زیست می‌کنند و جمعیت‌شان نسبت به گوزن‌های مناطق جنگلی غنی‌تر، کمتر است. هنوز که هنوز است و بعد از گذشت تقریبا دو قرن، شکار گوزن (Deer-stalking) یکی از نمادهای فرهنگی برای بسیاری از مردم اسکاتلند است که در ارتفاعات این کشور زندگی می‌کنند و این کار در عین حال با ارزش‌های اقتصادی زمین و اشتغال‌زایی هم به شکلی در هم آمیخته است. جالب است که این مسئله جوامع روستایی را هم به نوعی یکپارچه و متحد کرده است. از زمان پیدایش جنگل‌های موسوم به جنگل‌های گوزن، سنت خاص اسکاتلند ی که در آن گوزن‌ها را برای شکار جرگه می‌کردند، هم کمی تغییر کرد و زمین‌های مرتفع لم‌یزرع که مساحتی در حدود یک‌ونیم‌میلیون هکتار از این کشور بکر را تشکیل می‌دادند، به‌عنوان سمبل خاص یک دوره باقی ماندند درحالی‌که شاید خیلی از مردم اسکاتلند علاقه به باقی ماندن همان سنت‌های قدیم داشتند.