تکرار پیروزی خرداد ۹۲ چگونه میسر است؟

 رقابت اصلی در این انتخابات بین دو جریان است که نماینده دو رویکرد اصلی در صحنه سیاسی کشور هستند؛ جریان اول که از مجموعه اصلاح طلبان و حامیان دولت تشکیل می شود، بر این باور است که برأی دور کردن کشور از تهدیدها و آسیب ها باید در پی نوعی فراهم سازی مقدمات برجام داخلی پس از برجام ۹۴ باشد. نگاه جریان دیگر، مبتنی بر همان رویه ای است که در سال ۹۲ در تقابل با رویکرد دولت روحانی در سیاست داخلی و خارجی در پیش گرفته بود و حالا حضور امروز خود را در امتداد و دفاع از همان رویکرد می بیند.

این فضا در حالی شکل گرفته است که نیروهای مدافع دستاوردهای دولت و برجام با استراتژی حداکثری و با وجود حذف بیشتر چهره های شاخص و رأی آور خود، صحنه رقابت نابرابری را که برأیشان ایجاد شده ترک نکرده و فرصت انتخابات مجلس برأی بهره گیری از صندوق رأی و برداشتن گام دوم پس از انتخابات ۹۲ را مغتنم شمردند. حال آنکه این جریان از یک طرف با ظرفیت سامانه انسجام بخشی یعنی سامانه ائتلاف مجموعه اصلاح طلبان و حامیان دولت که در کشور ایجاد کردند و از طرف دیگر با توجه به پایگاه اجتماعی مطلوبی که در مقایسه با جریان رقیب دارند، به آرامی فهرست ها و نامزدهای خود را به فضای عمومی کشور ارائه می کنند در حالی که در سمت دیگر؛ جریان رقیب از یک سو از فقدان انسجام گروهی و ائتلاف حداکثری رنج می برد و از طرف دیگر ، مطابق برآیندی که از افکار عمومی وجود دارد، علی رغم تایید صلاحیت همه نیروهای شناخته شده این طیف و همه امکاناتی که در اختیار آنها قرار دارد، از پایگاه رأی پایین تری نسبت به رقیب برخوردارند. بنابرأین طبیعی است که در چنین شرأیطی طیف تندرو آنها رأی حذف رقیب و برأی پیش در افتادن در این رقابت دست به رفتارهایی بزنند که اساسا نه با اخلاق سیاسی قرابت دارد و نه با اخلاق رسانه ای و هدف آنان نیز تضعیف پایگاه اجتماعی رقیب و آسیب رساندن به رای آوری آنهاست.

در چنین شرأیطی به نظر می رسد هر اندازه هر یک از این جریان های سیاسی اعم از اصلاح طلب و حامی دولت و جریان رقیب که منتسب به تندروها هستند ، بتوانند از فرصت باقی مانده در برقراری ارتباط موثر با پایگاه های اجتماعی و برانگیختن رأی مردم و مشارکت آنان استفاده کنند، اثر گذار باشند و طیف حامیان خود را گسترش دهند، می توانند جریان برنده این رقابت باشند. براساس سابقه ای که از انتخابات سال ۹۲ و ارزیابی ای که در حال حاضر از افکار عمومی به دست آمده است، تا حدودی زیادی می توان پیروز انتخابات اسفندماه را پیش بینی کرد ، البته مشروط بر آنکه کامیابان ۲۴ خرداد ۹۲ بتوانند در این فرصت با توجه به کاندیداهای باقی مانده و محدودیت ها و موانعی که پشت سرگذاشتند و برآورد دقیق تنگناها، ارتباط موثرتری با بدنه اجتماعی خود برقرار کنند و رفتار و رویکرد منطقی و اخلاق مدارشان، انگیزه مشارکت مردم را افزایش دهدزیرا هر قدر ، رای دهندگان بیشتری پای صندوق رای بیایند، شانس تکرار پیروزی خرداد ۹۲ در اسفند ۹۴ هم بیشتر خواهد شد.