در یک بررسی صورت گرفته در سطح ملی، بین ۱۱ تا ۲۷ درصد ورزشکاران دانشگاهی که هیچ سابقه‌ای از ضربه مغزی نداشتند، نشانه‌هایی را گزارش دادند که با معیارهای "سندروم پس از ضربه مغزی"(PCS) مطابقت داشت. در این پژوهش که طی آن حدود ۳۱ هزار ورزشکار مورد بررسی قرار گرفتند، سه عامل کمبود خواب، مشکلات سلامت روحی و استرس به عنوان بیشترین احتمال برای پیش‌بینی نشانه‌های سندروم ضربه مغزی مشخص شدند.
به جز گروهی از دانشجویان که نشانه‌های شبیه به ضربه مغزی را گزارش دادند، بین نیم تا سه چهارم همه ورزشکاران نیز یک یا چند نشانه را گزارش دادند که معمولا افراد مبتلا به ضربه مغزی، آنها را تجربه می‌کنند. بیشتر این نشانه‌ها، خستگی، کمبود انرژی و خواب‌آلودگی هستند.
"ژاکلین کیسس"(Jaclyn Caccese)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: تعداد این افراد زیاد بود و با پژوهش‌های پیشین در این زمینه سازگاری داشت اما این نتایج واقعا تکان‌دهنده هستند. این شرکت‌کنندگان، افراد نخبه‌ای هستند که تناسب اندام دارند و نشانه‌هایی را گزارش می‌دهند که معمولا در پی ضربه مغزی پیش می‌آید؛ بنابراین با بررسی مردم عادی، احتمالا حتی می‌توان میزان بیشتری از این نشانه‌ها را یافت.
به گفته پژوهشگران، درک این نکته مهم است که چندین منبع از این نشانه‌ها وجود دارند. دانستن سوابق پزشکی ورزشکاران و وضعیت نشانه‌های اساسی آنها نیز ممکن است به پزشکان کمک کند تا به پیش‌بینی عواملی بپردازند که از پیش وجود داشته‌اند و عواملی که باعث بهبودی ضربه مغزی شده‌اند.
کیسس ادامه داد: وقتی بیماری به کلینیک مراجعه می‌کند که یک ماه یا بیشتر از ضربه مغزی او می‌گذرد، باید بدانیم که پیش از ضربه مغزی، چه نشانه‌هایی را تجربه کرده تا بدانیم که آیا نشانه‌های کنونی ناشی از ضربه مغزی است و یا دلیل دیگری دارد. سپس می‌توانیم درمان نشانه‌های مربوط به ضربه مغزی را آغاز کنیم تا امکان بهبودی سریع‌تر فراهم شود.
این پژوهش برای پر کردن شکاف‌هایی طراحی شد که در مورد اثرات ضربه مغزی و بازیابی ورزشکاران دانشگاه‌ها و دانشگاه‌های نظامی وجود دارند. روند این پژوهش، با جمع‌آوری و بررسی داده در مورد زنان و مردانی صورت گرفت که در رشته‌های گوناگون ورزشی شرکت می‌کنند و دوره‌های آموزش نظامی را می‌گذرانند.
این پژوهش، ۱۲ هزار و ۳۹ دانشجوی دانشگاه‌های نظامی و ۱۸ هزار و ۵۴۸ دانشجوی ورزشکار از "اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی" (NCAA) را در بر می‌گرفت.
تجزیه و تحلیل‌های آماری نشان داد که چه عواملی در سوابق پزشکی ورزشکاران، بیشترین ارتباط را با نشانه‌های سندروم پس از ضربه مغزی دارند. ۱۷/۸ درصد از مردان و ۲۷/۶ درصد از زنان دانشگاه‌های نظامی، نشانه‌هایی را گزارش دادند که به معیارهای ضربه مغزی نزدیک بود. در میان اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی، ۱۱/۴ درصد از مردان و ۲۰ درصد از زنان، نشانه‌هایی مشابه نشانه‌های ضربه مغزی گزارش دادند.
در هر دو گروه، مشکلات مربوط به خواب به ویژه کمبود خواب پیش از آزمایش و همچنین مشکلات روانشناختی که از پیش وجود داشته‌اند و سابقه میگرن، به بروز نشانه‌هایی منجر شد که با معیارهای مربوط به ضربه مغزی شباهت دارند. در میان دانشجویان، مشکلات دانشگاهی و همچنین سال اول بودن، احتمال بروز نشانه‌هایی شبیه به ضربه مغزی را افزایش می‌دهد. سابقه افسردگی نیز در رسیدن به شرایط ضربه مغزی تاثیر دارد.
کیسس گفت: شاید ما بتوانیم منبعی از نشانه‌های مخصوص به ضربه مغزی ایجاد کنیم. این پروژه دیگری از این مجموعه است و تلاشی محسوب می‌شود برای این که گروهی از نشانه‌های ویژه را ببینیم که می‌توانند به شناسایی افرادی که دچار ضربه مغزی شده‌اند، کمک کنند.
همچنین هدف از این پژوهش، شناسایی عواملی است که به پیش‌بینی پیامدهای ناشی از ضربه مغزی در دانشجویانی که به آن دچار می‌شوند، کمک می‌کنند.
کیسس اضافه کرد: این پژوهش نه تنها به پزشکان نشان می‌دهد که باید شرایط افراد را پیش از آسیب‌دیدگی بررسی کنند، بلکه داده‌هایی را ارائه می‌دهد که به تفسیر داده‌های به دست آمده از بیماران دیگر کمک می‌کنند. ما در مورد این که چرا افراد، نشانه‌های دائمی دارند، چیزی نمی‌دانیم؛ به همین دلیل سعی داریم این موضوع را بهتر درک کنیم تا امکان پیش‌بینی بهبودی در افراد فراهم شود.
این پژوهش، در مجله "Sports Medicine" به چاپ رسید.
