با یان حال رسول‌پناه سمت ریاست هیات‌مدیره پرسپولیس را برای خود حفظ کرد تا کماکان یک مدیر ورزشی باقی بماند اما ناکامی سرخ‌ها در دستیابی به جام لیگ قهرمانان آسیا و در ادامه جدایی غیر منتظره بشار رسن بعد از بازی فینال داغ دل گل‌محمدی را تازه کرد تا دوباره تیر انتقادات خود را به سمت اعضای هیات‌مدیره مخصوصا رسول‌پناه نشانه بگیرد و بعداز تساوی در داربی شدیدترین حملات را به نثار رئیس هیات‌مدیره باشگاه کند. بعد از صحبت‌های گل‌محمدی هم جدیدترین نسخه ویدئو از رسول‌پناه منتشر شد تا همگان بدانند این دعوا سر دراز دارد.
درباره صحبت‌های مهدی رسول‌پناه ساعت‌ها باید صحبت کرد. او در مقام سرپرست باشگاه با عوامل تحت استخدام باشگاه دچار مشکل شده با ادبیاتی سخیف صحبت‌هایی را مطرح کرده که از نظر نوع ادبیات و البته مکان و شرایطی که صحبت‌ها را بیان می‌کند قابل دفاع نیست و باید مورد بررسی نهادهای نظارتی قرار گیرد اما سوال مهم اینجاست چرا محتوای ادعاهای رسول‌پناه مورد بررسی قرار نمی‌گیرد؟
رسول‌پناه اتهاماتی را درباره نقش یک دلال در پرسپولیس و ارتباط او با یحیی گل‌محمدی مطرح می‌کند که نیازمند رسیدگی دقیق و شفاف نهادهای نظارتی است. در این باره هم دو حالت بیشتر ندارد. یا ادعاهای سرپرست سابق باشگاه حقیقت دارد که در آن زمان باید منتظر برخورد با فساد در پرسپولیس باشیم و اگر ادعاها صحت ندارد، رسول‌پناه به عنوان کسی که اتهامات سنگینی را متوجه سرمربی تیم کرده، باید مورد پیگرد قانونی قرار گیرد.
اما در این میان نقش جعفر سمیعی به عنوان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس بسیار پررنگ است. او که در ابتدای حضورش مبارزه با فساد را یکی از اهداف خود بیان کرد، حالا با سکوت عجیب موضع منفعل در قبال حواشی ایجاد شده اتخاذ کرده و در عمل قدمی برای شفافیت و تنویر افکار عمومی برنداشته است.
در این بین قطعا یا فسادی رخ داده که مرد مدعی مبارزه با فساد (جعفر سمیعی) باید به آن ورود کند و یا اتهاماتی واهی صورت گرفته که در این حالت هم حمایت از کادر فنی و تایید سلامت آنها باید رسمی و شفاف اعلام شود.
اینکه سمیعی تصور می‌کند هر موضوعی با سکوت حل می‌شود شاید برای نهادهای دیگر باشد اما هواداران میلیونی باشگاه پرسپولیس که بارها عنوان شده سرمایه و صاحبان اصلی باشگاه هستند، حق دارند به دور از پنهانکاری حقیقت را بدانند.
