او در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان گفت سرویس‌های امنیتی-اطلاعاتی
غرب قاضی منصوری را کشته باشند، اظهار کرد: «من که شخصا در چندین کنفرانس
بین‌المللی شرکت کرده‌ام از رفتار پلیس بین‌الملل با متهمان اطلاع دارم.
پلیس بین‌الملل متهمان را چنان شکنجه می‌کند که بسیاری از آنها زیر آن
شکنجه‌ها جان می‌دهند. به صورت می‌توان گفت که پلیس بین‌الملل در مواردی
برای کسب اطلاع از موضوعی به خصوص آن قدر متهمان را مورد ضرب و ستم و
آزارواذیت قرار داده است که آنها جان خود را از دست داده‌اند. من تصور
می‌کنم کشته‌شدن آقای منصوری هم مربوط به پلیس بین‌الملل است و انشگت اتهام به سمت این نهاد است».
حسینیان درباره علت آنکه جمهوری اسلامی هیچ دلیلی برای کشتن منصوری نداشته است، تصریح کرد: «برای جمهوری اسلامی زنده‌بودن آقای منصوری مهم بود زیرا در صورتی که او به کشور بازمی‌گشت یا به کشور آورده می‌شد، امکان آن وجود داشت که شواهد و قرائنی در پرونده مالی مطروحه کشف شود و حتی اموال برده شده به بیت‌المال بازگردد و چه‌بسا اگر منصوری دادگاهی می‌شد بسیاری از زوایای پنهان پرونده اقتصادی اخیر کشف می‌شد. جمهوری اسلامی هیچ انگیزه عقلایی برای کشتن منصوری نداشت و اتفاقا یکی از انگیزه آنهایی که منصوری را کشته‌اند از بین بردن منافع جمهوری اسلامی بوده است».
این شخصیت سیاسی در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر آنکه چه‌قدر این فرضیه که نیروهای منافقین در کشتن منصوری نقش داشته‌اند، گفت: «به هرحال راه تحلیل بسته نیست و می‌تواند یکی از تحلیل‌ها این باشد که باتوجه به تجربه تاریخی منافقین در قتل منصوری دست داشته‌اند اما به نظر من متهم اصلی در این پرونده پلیس بین‌الملل است».
او در پایان درخصوص فسادهای اقتصادی که در چندوقت اخیر در کشور زیاد شده که منجر به ایجاد بحران‌های امثال منصوری و طبری می‌شود یادآور شد: «یک نکته را فراموش نکنید که فساد را نمی‌توان به طور کلی نابود کرد زیرا تا زمانی که انسان، پول، قدرت باشد و نفس عماره باشد، برخی فریب می‌خورند و دچار فساد مالی می‌شوند. من قبول دارم که حاکمیت باید زمینه‌های فساد را کم کند و تمام تلاش مسئولان مقابله با فساد باشد اما واقعیت این است که در تمام کشورها فساد اقتصادی وجود دارد. پیش از انقلاب یکی از همراهان شاه در سوئیس با خود مواد مخدر داشت.
او را می‌گیرند و دربار ایران با پرداخت پول به رئیس شهربانی سوئیس او را آزاد می‌کند. این مثال به خوبی نشان می‌دهد که از گذشته حتی در کشوری مانند سوئیس که ادعای مبارزه شدید با فساد دارد هم فساد دیده می‌شود. در بسیاری از کشورهای دیگری که سالیان دراز در سابقه مبارزه با فساد دارند، فساد وجود دارد اما این موضوع رافع مسئولیت مسئولان برای مقابله با فساد نیست».
منبع: نامه‌نیوز
