قلمنیوز: «است»،
«یازده جریحه روح»، «آگوست در اوسیج کانتی»، «ابر شلوار پوش» و «پسر»
عنوان پنج اثر نمایشی هستند که از اول تیرماه در تئاتر مستقل تهران، خانه
نمایش مهرگان، تئاتر مولوی و تماشاخانه سیمرغ به صحنه میآیند. در ادامه
مروری بر اطلاعات این آثار نمایشی داریم:
تئاتر مستقل تهران
نمایش
اجتماعی «است» نوشته پرنیا شمس و امیر ابراهیمزاده با دراماتورژی شهاب
رحمانی و کارگردانی پرنیا شمس از اول تیرماه ساعت 19 در تئاتر مستقل تهران
اجرا میشود. پروانه ذابح، یاسمن رسولی، ترانه یوسفی، شادی صفشکن، مهتاب
کریمی، صدف ملکی و ماهور میرزانژاد بازیگران این نمایش هستند.
همچنین
نمایش «یازده جریحه روح: از سوم تیرماه ساعت 21 در این تالار نمایشی به
صحنه خواهد آمد. نویسنده و کارگردان این نمایش فرزاد امینی است و مهدی
بازدار، نازنین زهرا برومند، محمد پسندیده کار، سروش حائری، آزیتا رحیمی،
فرزانه فرجی، نیلوفر فولادی، مونا کریمی، کیانا کریمپور، مهربان کشاورزی و
رضا میرجلیلی در این اثر بازی میکنند. این نمایش براساس یازده داستان
کوتاه مجموعه «سه قطره خون» اثر جاودان صادق هدایت است.
خانه نمایش مهرگان
«آگوست
در اوسیج کانتی» عنوان نمایشی نوشته تریسی لتس به کارگردانی میکائیل
شهرستانی است که از اول تیرماه ساعت 20 در سالن شماره یک این مجموعه اجر
خواهد شد. این نمایش با بازی زهره یعقوبی، شیرین فرخندهنژاد، مریم
فرحآبادی، بهادر باستانحق، ماهی مشیری، مرجان رزمآزما، حسین زنگنه،
دلارام زرگر، سامره حسنزاده، مسعود آشوری، علی قنبرزاده و صدای میکاییل
شهرستانی به صحنه خواهد رفت.
تئاتر مولوی
سالن
کوچک این تماشاخانه از اول تیرماه ساعت 19 میزبان نمایش «ابر شلوارپوش» به
نویسندگی و کارگردانی و بازی علیرضا اخوان است. در خلاصه داستان این اثر
آمده است: بازیگری در اتاقش برای جنازه معشوقهاش تئاتر اجرا میکند.
تماشاخانه سیمرغ
نمایش
«پسر» نوشته و کار محسن مظاهری از اول تیر ماه ساعت 19:30 در تماشاخانه
سیمرغ به صحنه خواهد آمد و محمد غلامی مایان و محسن مظاهری در این نمایش
اجتماعی خانوادگی ایفای نقش خواهند کرد. در خلاصه این نمایش آمده است: پدر و
پسری در خانه روزها و شبها را سپری میکنند. با هم غذا میخورند،
تلویزیون تماشا میکنند و... میان آنها هیچ گفتوگویی اتفاق نمیافتد، هیچ
گفتوگویی!
استقبال چگونه خواهد بود؟
تئاتر
کشور از اوایل اسفند ماه سال گذشته دچار شوک بزرگی شد، شیوع سراسری بیماری
کرونا باعث شد تا بعد از پایان سی و هشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر
فجر تمامی تماشاخانههای تئاتر تعطیل شوند تا این هنر در یک اغمای چهار
ماهه فرو رود. بسیاری از تماشاخانه داران خصوصی در این بین اعلام ورشکستگی
کردند، بسیاری از مجموعههای تمرینی تئاتر موسوم به پلاتو به طور کلی تعطیل
شدند و همین سالنهای نمایش بزرگی همچون عمارت نمایشی نوفل لوشاتو با
انتشار خبر واگذاری از وجود مشکلاتی فراوان در این عرصه خبر دادند. در این
بین بسیاری از اهالی تئاتر نزدیک به چهار ماه بیکار شدند، بازیگرانی که
شاید هنوز به سینما راه نیافته بودند و تنها منبع درآمدشان اجرای تئاتر بود
در این زمان به شغلهای دیگر رجوع کرده و بسیاری هم مسافرکش شدند، اتفاقی
که شاید میتوانست با مدیریت بهتر این بحران تا این حد ضربه زننده نباشد.
با
این حال چندی پیش با اعلام بازگشایی تئاتر خیابانی رونق دوبارهای به عرصه
هنرهای نمایشی بخشیده شد و به نوعی چرخ این هنر که چهار ماه از حرکت
ایستاده بود بار دیگر چرخید. استقبال از تئاترهای خیابانی هم نشان از
استقبال مردمی از بازگشت هنرمندان به صحنه نمایش داشت. اما با وجودی که خبر
بازگشایی سالنهای تئاتر از اوایل تیرماه رسانهای شده و اداره کل هنرهای
نمایشی نیز بخشنامه چگونگی رعایت پروتکلهای بهداشتی را منتشر کرده است به
دلیل نگرانی هنرمندان از میزان استقبال مخاطبان، مشخص نبودن چگونگی حمایت
مالی از گروههای نمایشی و تماشاخانهها و همچنین روشن نشدن این مسئله که
اگر قرار است تماشاخانهها با ۵۰ درصد ظرفیت پذیرای نمایشهای مختلف باشند
جبران ۵۰ درصد دیگر برعهده چه کسی خواهد بود باعث شده که استقبال از اجرای
تئاتر از طرف هنرمندان در این دوران کمتر باشد.
چالش
دیگر این است که تئاتر بر خلاف سینما نیاز به زمانی برای آمادهسازی دارد؛
زمانی را برای تمرین میخواهد که حتی نحوه انجام این کار نیز پروتکلهای
خاص خود را میطلبد. به عبارتی از زمان اعلام بازگشایی تماشاخانهها، حداقل
برای سه ماه دیگر گروهای تئاتر میتوانند آماده شوند. روندی که تا به این
لحظه وزارت بهداشت یا ستاد مبارزه با ویروس کرونا هیچ پروتکلی برای تمرین
گروهها یا سالنهای تئاتر که با حضور عوامل پشت صحنه، بازیگران و
تماشاچیان که جمعیت زیادی محسوب میشوند ارائه ندادهاند. نکته دیگر درباره
این ۵ نمایش که آغازگر اجراهای تئاتری هستند این است که حتی با وجود آغاز
بلیت فروشی هنوز نه از طرف روابط عمومی سالنها اطلاع رسانی مناسبی انجام
گرفته و نه خود گروههای نمایشی شروع به تبلیغ و تلاش برای جذب مخاطبان در
فضای مجازی و یا رسانههای رسمی کردهاند و همین مساله باعث شده شاهد
استقبال اندک از پیش فروش بلیتهای این آثار باشیم.
منبع: ابتکار