خسارت‌بارترین سانحه طبیعی تاریخ بشر به وقوع پیوست. زلزله‌ای با بزرگی 9 ریشتر، فکوشیما را لرزاند. آمارها از کشته شدن 15هزار و 650 نفر در اثر این زلزله خبردادند و 125هزار ساختمان در ژاپن، به دنبال لرزیدن زمین فروریخت یا خسارت دید. برق 4/4میلیون ساختمان قطع شد و جهان، به سوگ مخرب‌ترین رویداد طبیعی مخرب در سده بیست و یکم نشست. نیروگاه هسته‌ای فکوشیما ویران شد و فاجعه‌ای مشابه فاجعه هسته‌ای چرنوبیل به وقوع پیوست. حالا ژاپنی‌ها تنها سوگوار از دست دادن عزیزان‌شان نبودند. انتشار رادیواکتیو در فکوشیما، نگرانی آن‌ها از آینده مردم‌شان را هر لحظه بیشتر می‌کرد. ژاپنی‌ها داغدار، هراسان و غمزده بودند اما آنچه که در کمتر از نیم دهه، زمینه‌ساز بازسازی مخروبه‌ها و احیای روان آزرده ژاپنی‌ها شد، نه ثروت این کشور و نه حمایت جامعه جهانی بود. ژاپنی‌ها، مفهوم « تاب‌آوری » را خوب می‌شناختند و با تکیه بر همین مهارت، زندگی را از سر گرفتند.