وی اشاره کرده بود که ساماندهی کودکان کار به تنهایی از عهده بهزیستی خارج بوده و نیاز است ۱۱ دستگاه مسوول یعنی نیروی انتظامی، وزارت بهداشت، شهرداری ها، بهزیستی، دستگاه قضا، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، آموزش و پرورش و سایر دستگاه ها همکاری لازم را با هم داشته باشند.
حال سوال اینجا است که چه کسی باید این هماهنگی بین دستگاه های مربوطه را برقرار کرده و ساز و کار سازماندهی این کودکان را فراهم و اجرا کند؟
مگر نه این که این کودکان به عنوان سرمایه‌های اصلی هر جامعه باید در اولویت برنامه‌ریزی‌های سیاستمداران قرار بگیرند؟
همانطور که می دانید کودکان در مواجهه با فقر و آسیب‌های اجتماعی بشدت آسیب پذیرند. و دولت و دستگاه های مربوطه باید برنامه ای جامع و اساسی برای این قشر آسیپ پذیر و آینده ساز کشور داشته باشند تا شاهد افزایش روز افزون این پدیده تاسف بار در کشور نباشیم.
همچنین در سوی دیگر ماجرا با توجه به اینکه عمده کمک‌های مردمی به این کودکان به سردسته باندهای کودکان کار می‌رسد، مردم نباید از روی دلسوزی به این کودکان کمک نکنند زمانی که کودکان کار مشاهده می‌کنند می‌توانند در خیابان‌ها پول در بیاورند، از سوی خانواده برای کار کردن حمایت می‌شوند و مردم باید اجازه دهند با ساماندهی بهزیستی و ارگان های مربوطه مشکل این کودکان به طور ریشه‌ای حل شود.
13 درصد کودکان خیابانی شب ها در خیابان می خوابند
استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی هم در رابطه با کودکان کار گفته است با اشاره به اینکه اکثریت این کودکان با خانواده و اقوام خود زندگی می‌کنند و همچنین 85 درصد کودکان خیابانی در خانواده‌های پر جمعیت بیش از 5 نفر زندگی می‌کنند و به‌دلیل کسب درآمد بیشتر از کودکان و متعهد نبودن به برنامه‌های تنظیم جمعیتی، از افزایش کودکان خانواده استقبال می‌کنند.
وی بیان می‌کند: بر اساس تحقیق انجام شده، 75 درصد کودکان خیابانی شهر تهران به‌همراه پدر و مادر خود زندگی می‌کنند و این در حالی است که 10 درصد کودکان شب‌ها را با دوستان خود می‌گذرانند و 13 درصد هیچ خانه‌ای ندارند و معمولاً شب‌ها را در محل کار یا خیابان به صبح می‌رسانند.
نگاه سیاسی به آسیب های اجتماعی؛ ممنوع
مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران هم در رابطه با کودکان کار و آسیب های اجتماعی، گفت: در حوزه آسیب‌های اجتماعی، به هیچ عنوان نباید با نگاه‌های رایج و مرز بندی‌های سیاسی وارد شد چرا که نگاه سیاسی و جناحی به حوزه آسیب‌های اجتماعی مانند سمی مهلک، تمام فعالیت‌های برنامه‌ریزی‌شده در این حوزه را فلج کرده و امکان فعالیت خالصانه را از خدمتگزاران این حوزه خواهد گرفت.»
بد سرپرستی مساله اصلی کودکان کار
همچنین چندی پیش "زهرا نژادبهرام" عضو هیأت رئیسه شورای شهر تهران، با بیان اینکه بخشی از کودکان جمع‌آوری شده متکدی، گروهی کودک خیابانی و عده‌ای کودکان کار هستند، خاطرنشان کرد: مسئله اصلی این است که وقتی کودکان را تحویل خانواده آنها می‌دهیم، آیا این خانواده‌ها قادر به نگهداری آنها هستند؟ اگر این کودکان بدسرپرست نبودند، اصولاً از خیابان سردرنمی‌آوردند؛ بنابراین موضوع بدسرپرستی خانواده باید از سوی مددکاران در هنگام دستگیری و پس از تحویل به خانواده مورد توجه قرار گیرد.
طبق تجربه به دست آمده در سال های پیشین جمع آوری های مقطعی تاثیری در کاهش تعداد کودکان کار ندارد و پس از مدتی این افراد مجدد به سطح خیابان ها برای فعالیت و هنجارشکنی باز می گردند.
همچنین عامل فقرخانواده ها شرایط را برای کار در چهار راه ها و معابر تحمیل کرده است؛ بنابراین می توان مشکلات زندگی خانواده های این کودکان را مرتفع کرد تا بتوان چهره شهر را از این ناهنجاری های اجتماعی پاک کرد.
معضل کودکان کار تصویر در هم شکستگی بیکاری سرپرستانی است که مسوول مستقیم فرزندان خود هستند. تصویری که هر روز دل به درد می آورد و بازی‌های تکدی کودکانه را در بستر خیابان‌ها فراهم کرده است. کودکانی که در خیابان‌ها بزرگ شده و در فردایی نه چندان دور به افرادی بالغ اما در هم شکسته شهر مبدل خواهند شد.
گزارش از: میلاد جانه
