محیطبانان در بسیاری مواقع هنگام رویارویی با شکارچیان غیر مجاز، با خطر درگیری، زخمی شدن و مرگ مواجه هستند و متاسفانه به دلیل خلاء های قانونی اگر در درگیری با شکارچیان غیر مجازی که به روی آنها اسلحه بکشند، اقدام به شلیک کرده و شکارچی کشته شود به جرم قتل زندانی میشوند. از دیگر سختیهای این شغل میتوان به مسائل مربوط به شیفت کاری اشاره کرد به طوری که این شغل نسبت به سایر پستهای سازمانهای دولتی، ساعت کاری زیادی دارد بنابراین موجب خستگی محیطبان میشود.
سالهای طولانی است که سازمان حفاظت از محیط زیست از کمبود نیروی انسانی رنج میبرد و در این میان تنها محیط بانان باید با انجام ساعات طولانی کار، جور استخدام نشدن نیروهای جدید را به دوش بکشند و از آنجایی که محیطبانان در مناطق مختلف به صورت شبانه روزی باید حضور داشته باشند، میزان شیفتهای کاری آنها در مناطق تحت حفاظت به لحاظ کمبود نیروی انسانی، بیش از چیزی است که باید باشد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست چهارمحال و بختیاری در گفت وگو با خبرنگار ایسنا در این خصوص اظهار کرد: چهارمحال و بختیاری با وجود 90 محیطبان، با کمبود حدود 200 محیطبان دیگر رو به رو است.
وی به انعقاد تفاهمنامه میان حفاظت محیطزیست و وزارت دفاع اشاره کرد و گفت: این تفاهم نامه روند خوبی را در راستای تجهیز و تامین نیازهای محیطبانان ایجاد خواهد کرد.
شهرام احمدی در ادامه از وجود 23 پاسگاه محیطبانی در چهارمحال و بختیاری خبر داد و تصریح کرد: در یک سال گذشته 639 متخلف با 477 تخلف صید، شکار و تخریب غیر مجاز در چهارمحال و بختیاری دستگیر و به مراجع قضایی معرفی شدند. در این مدت زمان 10 محیط بان مورد ضرب و شتم متخلفان با اسلحه سرد و گرم قرار گرفتند.
وی با تاکید بر اینکه محیط زیست جزء انفال الهی است، گفت: باید فرهنگسازی شود و خود مردم از محیط زیست حفاظت کنند و این مهم با همکاری ادارات و نهادهای فرهنگی میسر خواهد بود.
احمدی، بیابانی شدن، وجود سلاحهای زیاد بین مردم به عنوان تهدیدی علیه محیطبانان و تعارض با بهره برداران در مناطق تحت مدیریت را از مشکلات حفاظت محیط زیست استان دانست.
وی با اشاره به وجود پنج منطقه حفاظت شده در سطح استان، اظهار کرد: مناطق حفاظت شده چون تنگه صیاد، سبزکوه، شیدا، قیصری و منطقه حفاظتی جنگلی هلن از مناطق حفاظتی با گونههای نادر گیاهی و جانوری در استان است. این مناطق حفاظت شده 155 هزار و 844 هکتار از استان را تحت شعاع خود قرار داه و به طور کلی 12.5 درصد از مساحت استان تحت حمایت محیط زیست است.
احمدی با اشاره به وجود 294 گونه حیوانی و 1400 گونه گیاهی در مناطق حفاظت شده استان، افزود: پلنگ ایرانی، خفاش «در حال انقراض»، کله بز وحشی و ماهی گور خری «خاص چهارمحال و بختیاری» از گونه حیوانی و آلاله، کرفس و لاله واژگون از گونههای شاخص گیاهی در این مناطق است.
وی برخورداری از بالاترین درصد گونه بومی در کشور معادل 28.3 گونه بومی در میلیون هکتار را از مهمترین خصوصیات حوزه محیط زیست استان دانست و گفت: حفظ، حراست و صیانت از محیط زیست عزم ملی میطلبد.
بختیار طاهری، یکی از محیطبانان استان نیز در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به اینکه محیطبانان 6 شبانهروز کار و چهار شبانهروز استراحت دارند، گفت: در صورت ایجاد تخلف در مناطق، استراحت از چهار روز نیز کمتر میشود.
وی، صعبالعبور بودن برخی مناطق به خصوص در فصل زمستان، نداشتن آنتن تلفن همراه در بیشتر مناطق تحت حفاظت و فاصله زیاد پاسگاههای محیطبانی از سطح شهر را از جمله مشکلات این شغل دانست و افزود: حقوق بسیار اندک در عین سختی کار از دیگر مشکلات محیطبانی محسوب میشود.
طاهری به لزوم آگاهسازی و فرهنگ سازی در حفظ و حراست از محیط زیست، تاکید و خاطرنشان کرد: انتظار میرود مردم در جریان مشکلات محیطبانان و محیط زیست قرا ر گرفته و هر کدام حافظ محیط زیست باشند.
لازم به ذکر است که حفظ و نگهداری از محیط زیست یک امانت در دست ما است که آن را باید برای آیندگان حفظ کنیم و با توجه به کمبود نیروی محیطبان، مردم برای حفاظت از محیط زیست باید به محیطبانان کمک کنند. حفاظت از محیط زیست یک امتیاز برای مردم محسوب میشود زیرا با این کار امنیت انسانها به خطر نمیافتد اما اگر در زمینه نگهداری از محیط زیست کوتاهی و غفلت شود قطعا محیط زیستی باقی نمیماند تا نسل آینده بتوانند شاهد آن باشند.
محیطبان روزهای متمادی و ساعات طولانی را در کوهها و مناطق حفاظت شده به سر میبرند و به سبب وجود حیوانات وحشی و شکارچیان غیر مجاز، امنیت جانی ندارند و هر لحظه ممکن است مورد حمله حیوانات قرار گرفته و یا از سوی شکارچیان مورد اصابت گلوله قرار گیرند.
کمبود نیروی انسانی یکی از مهم ترین موضوعاتی است که حوزه محیط بانی چهارمحال و بختیاری با آن روبروست و برای جبران این کمبود باید برنامههای جدیدی از جمله استفاده از تجهیزات نوین برای حفاظت بهره گرفته شود چرا که محیط بانان باید مسلح به سلاح، مدرج به درجه و ملبس به لباس باشد که بتوانند حفاظت کنند و در حقیقت، تجهیزات این محیط بانان باید تکمیل باشد.