به نقل از AFP Relax News، این سلول‌ها همچنین دارای مزایای بیشتر برای کاهش خطر رد پیوند در درمان سلولی هستند.
درمان سلولی متشکل از تزریق سلول‌های بنیادی برای بازگرداندن بافت و اندام‌های آسیب دیده است.
دانشمندان امروزه می‌توانند سلول‌های بنیادی را استخراج کنند، آنها را در شرایط آزمایشگاهی جمع آوری کرده، پتانسیل آنها را برای تشکیل تومور محدود کنند و آنها را به بافت آسیب دیده تزریق نمایند.
در زمینه قلب و عروق، تیم‌های تحقیقاتی فراوانی از سلول‌های بنیادی برای بازسازی بافت آسیب دیده قلب که برای مثال در اثر حمله قلبی آسیب دیده‌اند استفاده کرده‌اند.
سلول‌هایی که آنها به بافت‌های آسیب دیده تزریق می‌کنند از سلول‌های پرتوان به دست آمده است.
سلول‌های پرتوان عبارتند از سلول‌هایی که قادرند همه انواع سلول‌های یک فرد بالغ را تولید نمایند ولی قادر به تولید سلول‌های خارج جنینی نیستند.
با این حال، زمانی که سلول‌های بنیادی درمانی از یک فرد غیر از بیمار گرفته می‌شود، اغلب رد شده یا مورد حمله سیستم ایمنی بدن بیمار قرار می‌گیرند.
در حال حاضر محققان در دانشگاه کارولینای شمالی در ایالات متحده و دانشگاه "ژنگژو" در چین موفق به توسعه سلول‌های بنیادی مصنوعی شدند که دارای پتانسیل برای بازگرداندن بافت عضله قلب انسان است.
از مزایای سلول‌های مصنوعی این است که خطر رد سیستم ایمنی و رشد تومور را محدود می‌کنند.
تیم پزشکی میکرو ذرات مقلد از سلول را از PLGA (اسید پلی لاکتیک گلیکولیک)،که یک پلیمر زیست تخریب پذیر و سازگار است ساخته و سپس آنها را با پروتئین‌های فاکتور رشد انسان قبل از پوشاندن آنها با غشای سلول بنیادی قلب انسان آغشته می‌کنند.
سلول‌های به دست آمده باعث رشد مجدد ماهیچه‌های قلب در محیط آزمایشگاهی می‌شوند.
این سلول‌های مصنوعی به بافت قلب متصل شده، فاکتورهای رشد را آزاد کرده و بافت آسیب دیده را ترمیم می‌کنند.
اما آنها نمی‌توانند به خودی خود تقویت شوند، بنابراین شما از مزایای سلول‌های بنیادی بدون خطرات احتمالی بهره‌مند خواهید شد.
این سلول‌های بنیادی مصنوعی از ظرافت کمتری نسبت به سلول‌های انسانی برخوردار بوده و می‌توانند در فرآیند انجماد و یخ زدایی سالم باقی بمانند.
در سال 2013، محققان یک آزمایش بزرگ اروپایی بالینی به نام BAMI را با هدف درمان 3000 بیماری که اخیرا دچار حمله قلبی جدی شده بودند آغاز کرده و به آنها سلول‌های بنیادی مغز استخوان تزریق کردند.
داده‌های به دست آمده از گروه‌های اولیه نشان می‌دهد که در حدود 100 تا 200 نفر از این گروه در حال حاضر به نتایج مثبتی دست یافتند.
این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
