مدآنلاین-هومن باوریان: مجله بین‌المللی و فرانسوی سبک‌زندگی، «ال» از تأثیرگذارترین و مهمترین مجلات در زمینه مد، زیبایی، سلامت، تلویزیون و سرگرمی است. در ادامه بررسی مجلات حوزه مد این‌بار در این گزارش مدآنلاین به سراغ این محبوب فرانسوی و البته جهانی رفته‌ایم. مجله «ال» از منظر فروش جهانی پرفروش‌ترین در میان همتایان خود است. این مجله معتبر در سال 1945 یعنی 71 سال پیش توسط «پیر لازارف» و همسرش «هلن گوردون» تاسیس شده است. عنوان فرانسوی این مجله، «ال» به معنای «او» ی مونث است. شعار تبلیغاتی این مجله نیز بسیار جالب و پر مدعا است، «Si elle lit, elle lit Elle»، به این معنا که «اگر او می‌خواند، «ال» می‌خواند». در سال 1981 «دنیل فیلیپاچی» و «ژان لوک لاگاردر» انتشاراتی معتبر «هچت» را خریداری کردند که مجله نه چندان موفق «ال» در آن دوره نیز جزو این انتشاراتی بود. تحت مدیریت آنها بود که «ال» نسخه آمریکایی مجله خود را عرضه کرد و پس از آن تا سال 1988 این تعداد را به 25 شماره بین‌المللی افزایش داد.
وب‌سایت این مجله که یکی از محوری‌ترین سایت‌ها در زمینه اخبار سلبریتی‌ها و مد و لباس و مسائل سبک‌زندگی است و البته سایت مجزای «ال دکور» را هم به این تنوع اضافه کنید در سال 2007 راه‌اندازی شده است.
از میان سردبیرهای پیشین این مجله می‌توان به «ژان دومینیک بوبی» اشاره کرد که کتاب‌خوان‌ها و سینمادوستان او را به واسطه کتاب «لباس غواصی و پروانه» و فیلمی به همین نام که توسط «جولین اشنابل » ساخته شد به یاد دارند. او در 45 سالگی پس از یک سکته شدید به کما رفت و پس از به هوش آمدن به سندرم قفل شدگی دچار شد که فقط توانایی حرکت چشم‌ها به حالت عمودی را داشت و در سال 1997 از دنیا رفت.
مجله «ال» امروز با 46 نسخه بین‌المللی و توزیع در بیش از 60 کشور جهان بزرگ‌ترین مجله فشن دنیا است. این مجله با 33 وب‌سایت و اعضایی که 73 درصد خوانندگان آن را تشکیل می‌دهند تقریبا شبکه جهانی اینترنت را تسخیر کرده است. طبق آمار این سایت‌ها در مجموع 25 میلیون بازدید منحصربفرد و 370 میلیون بازدید صفحات در ماه را ثبت کرده‌اند. این مجله بیش از 69 میلیون خواننده دارد که 82 درصد آنها را خانم‌های 18 تا 49 سال تشکیل می‌دهند. میانگین سنی خوانندگان این مجله 34.7 سال و چهل درصد خوانندگان مجله مجرد هستند.
برگ برنده نسخه آمریکایی، «روبرتا مایرز»
نسخه آمریکایی مجله «ال» به واسطه انگلیسی زبان بودن مخاطبین جهانی بیشتری چه در نسخه کاغذی و چه در اپلیکیشن‌ها و کتاب‌خوان‌های مجازی دارد، و محتوای آن توسط تمامی مجلات و سایت‌های وابسته به این حوزه نقل قول می‌شود. برگ برنده نسخه آمریکایی مجله «ال» به راستی سردبیر ارشد آن «روبرتا مایرز» است. او که از سال 2000 این سمت را پذیرفته است به غیر از نسخه کاغذی، تولید محتوای تمامی نسخه‌‌ای الکترونیکی، اپلیکیشن‌ها و دیگر پلتفرم‌ها را نیز برعهده دارد. همه این هوشمندی‌ها به سابقه زیاد روبرتا مایرز در حوزه مد باز می‌گردد. روبرتا پیش از پیوستن به «ال» و از سال 1998 سردبیر مجله «میرابلا» در زمینه مد و فشن بوده است و قبل از اینها هم سمت‌های مشابه سردبیری، سرویراستاری و مانند اینها را در مجلاتی چون «این استایل»، «هفده»، و مجله «مصاحبه» متعلق به اندی وارهول و البته مجله موسیقی «رولینگ استون» تجربه کرده است.
روبرتا مایرز سردبیر نسخه آمریکایی مجله «ال» در رابطه با مخاطبین مجله خود می‌گوید: «خوانندگان ما به اندازه کافی جوان هستند که زندگی را به عنوان یک ماجراجویی بپذیرند و این قابلیت را هم دارند که ابزار این زندگی را تامین و آن را به درستی زندگی کنند». در سال 2013، «رندی ماینر» به عنوان مدیر طراحی مجله برگزیده شد. روبرتا مایرز در رابطه با انتخاب این مدیر طراحی می‌گوید:« چشمان تیزبین و حساسیت متمایز و منحصربفرد رندی به شکلی متعالی زیبایی شناسی مجله «ال» را منعکس می‌کند... او یک داستان سرای بصری است که شیوه‌ای نوآورانه در ذهن دارد».
روبرتا مایرز آمریکایی اینقدر با فرهنگ و سبک زندگی فرانسوی در ارتباط بوده که با وجود آمریکایی بودن حتی ظاهر لباس پوشیدن و مدل موهایش-رنگ مشکی لباس و موهای شل گره زده و بافته شده- به فرانسوی‌ها نزدیک شده است. او در رابطه با نگاه و منشا فکری پشت مجله «ال» آمریکا می‌گوید: «در پاریس یک فرد آشنا به فرهنگ حتما در رابطه با مد، معماری و سیاست و اینکه روشنفکران جامعه درباره چه موضوعاتی بحث و جدل می‌کنند با اطلاع است... ما نیز با توجه به این موضوع مجله‌ای منتشر می‌کنیم که بتواند بخش بالایی از این موضوعات را به صورت کاملا حرفه‌ای پوشش بدهد». با اینکه «ال» نسخه آمریکایی دیگر در اختیار انتشارات فرانسوی نیست با این حال هنوز هم شباهت‌هایی با همتای فرانسوی خود درد و آنها حتی جشن سی سالگی نسخه آمریکایی و هفتاد سالگی «ال» فرانسوی را در یک روز و در اقامتگاه سفیر آمریکا در فرانسه جشن گرفتند.
روبرتا مایرز در رابطه با تاریخچه و قدمت مجله «ال» می‌گوید: «این مجلات حاصل یکصد سال ایده پردازی است و من عاشقانه آنها را دوست دارم... ما تمام این ماموریت خطیر زنانه را مدیون ذهن خلاق هلن لازارف –سردبیر ال فرانسه پس از جنگ- هستیم و من اصلا نقشی در آن نداشته‌ام... این مجله یک میراث فرانسوی آمریکایی است... البته با وجود 46 نسخه بین‌المللی این مجله متنوع‌ترین مجله در دنیاست». سینما، تلویزیون و موسیقی سه رکن فرهنگ عامه است و سال‌هاست که فشن هم به رکن چهارم تبدیل شده است. مجلات در رابطه با زنان در ایالات متحده فراوان است، اما نکته متمایز کننده مجله «ال» این است که یک نگاه عقلانی و روشنفکرانه را در مقالات خود به همراه دارد. مایرز در این رابطه می‌گوید:« اگر نکته‌ای وجود داشته باشد که من از «ال» فرانسه آموخته باشم این است که یک مجله باید در رابطه با تمامی چیزهایی که یک خانم با فرهنگ به آن علاقه‌مند است مطلب و داشته باشد... کاملا واضح است که یک خانم اجتماعی و با فرهنگ دوست دارد که در رابطه با مد و فشن بخواند... من فکر می‌کنم که خوانندگان به مطالب زیبا، آرمانی و الهام بخش علاقه‌مند هستند... البته از این کلمات بسیار سوءاستفاده شده است، منظور من این است که خواننده دوست دارد که بخشی از خود و حرف دل خود را در مقالات پیدا کند».
مجله «ال» از منظر اقتصادی
مجله «ال» بعد از جنگ جهانی دوم تاسیس و در دهه هشتاد میلادی به یک برند تبدیل شد، در ابتدا در نسخه کاغذی و بعدها که در نسخه‌های دیجیتال با تکیه بر اپلیکیشن‌ها و پلتفرم‌های ویدیویی این موفقیت چشمگیر و متمایز بودن را تکرار کرد. این مجله یکی از بهترین و با کیفیت‌ترین ماهنامه‌ها در رابطه با مسائل زنان است و مخاطبین بین‌المللی دارد. برای بیش از شصت و پنج سال، مجله «ال» توانسته است آگهی دهندگان را به خود جذب کند و خود را به خوبی با بازار پر نوسان تبلیغات همراه کرده است.
در سال 2011 نسخه فرانسوی این مجله فروشی بالای دو میلیون نسخه داشته است و فروش دکه‌ای آن در مقایسه با سال 2008 بیش از 8.7 درصد افزایش را نشان می‌دهد و حتی در شرایط نه چندان مناسب اقتصادی افزایشی دویست هزار نفری تعداد مشترکین را تجربه کرده است. در خلال سال‌های 2011 و 2012 در حالیکه رقبای قدرتمند این مجله نظیر «ماری کلر» و «وگ» هر کدام به ترتیب 0.34 و 1.29 درصد کاهش در فروش را نشان داده‌اند، مجله «ال» 0.29 درصد افزایش فروش داشته است. به تمامی این دلایل امروز مجله «ال» در بازار فروش بین‌المللی نیز سرآمد و پیشتاز است. در سال 2012 این مجله هر ماه بیش از 21 میلیون خواننده داشته است. به غیر از آمار فروش، تعدد مجلات «ال» نظیر «ال دکور»، «ال آشپزی» و البته نسخه اولیه که در زمینه مد و فشن است باعث شده که تمامی نیازهای خانم‌ها برطرف شود و به همین دلیل است که طیف خوانندگان «ال» بسیار گسترده و متفاوت است.
وقتی کلوز آپ بیش از حد دردسرساز می‌شود
عکس روی مجلات معمولا یکی از مهمترین بخش‌های فروش یک مجله است و عکس مجلات در این بخش همیشه با جار و جنجال و سر و صدا همراه است. شماره فوریه 2014 نسخه آمریکایی مجله «ال» نیز یکی از همین رسوایی‌های و جنجال‌های عکاسی و فتوشاپی است. در این شماره چهار ستاره برجسته تلویزیون به صورت جداگانه به تصویر کشیده شده‌اند. «آلیسون ویلیامز»، «زویی دشنل» و «ایمی پولر» به صورت کامل و چهار رنگ و «میندی کیلینگ» به صورت کلوزآپ و سیاه و سفید. انتشار این تصاویر خیلی زود با جنجال و انتقاد همراه شد.
آیا به دلیل رنگین پوست بودن عکس میندی کیلینگ سیاه و سفید چاپ شده بود؟ عکس به صورت کلوزآپ و کراپ شده است زیرا او بارها اشاره کرده است که خانمی با سایز متوسط است؟ آیا مجله «ال» نژادپرستانه عمل کرده است؟ آیا اگر میندی کیلینگ اندامی شبیه به مدل‌ها داشت باز هم عکس کلوزآپ او منتشر می‌شد؟ از آنجاکه میندی کیلینگ علاوه بر هنرهایی که دارد کمدین نیز هست، تمامی این جار و جنجال‌ها را با چاشنی طنز همراه کرد و در توئیتر خود به همراهانش گفته بود که اگر علاقه دارند عکس کامل او را مشاهده کنند بهتر است برنامه تلویزیونی‌اش «پروژه میندی» را مشاهده کنند.
در رابطه با عکس روی جلد هم در برنامه «دیوید لترمن» گفت که نسبت به عکس احساس خوبی دارد و کاملا شبیه به ستاره‌ها به نظر می‌رسد و روی جلد مجله «ال» را بسیار می‌پسندد. اما تمام این شوخی‌ها باعث نشد که مردم در شبکه‌های اجتماعی از عمل مجله «ال» انتقاد نکنند. قرار نگرفتن عکس کامل چهره‌های پلاس سایز بر روی مجلات اتفاق تازه‌ای نیست و پیش از رسوایی کاور مربوط به میندی کیلینگ، عکس روی جلد این مجله در رابطه با «ملیسا مکارتی» نیز با جنجال همراه بود و در اقدامی عجیب اندام کمدین مشهور سینما و تلویزیون با یک پالتو البته زیبا پوشیده شده بود.
البته ملیسا مک کارتی هم مانند همتای کمدین خود این قضیه را خیلی جدی نگرفته و گفته بود که این پالتوی زیبا را خود او انتخاب کرده است. این که بگوییم بخش عکاسی مجله «ال» با قصد و نیت خاص این اقدامات را انجام داده اند کمی کم لطفی نسبت به این مجله حرفه‌ای است، با این حال کم دقتی در رابطه با این مسائل به خصوص زنان و مبحث نژاد در دنیای نه چندان عادلانه امروز همیشه دردسرساز است. این که عکس‌های این دو بازیگر به صورت کامل و چیزی خلاف آنچه انجام شده بر جلد مجلات منتشر شود شاید باعث نشود که تعصب و تبعیض از جوامع برچیده شود، اما همین اشاره‌های کوچک و اعتراضات می‌تواند وضعیت را از آنچه که هست و می‌گذرد بهتر کند.
