موسسه بین المللی ITDP (Institute for Transportation and Development Policy) در گزارش خود با عنوان «تحولات حمل و نقل در پنج شهر که ممکن است شما را شگفت زده کند»؛ آورده است: تهران در دوره اخیر مدیریت شهری توانست با توسعه خطوط BRT به طول 170 کیلومتر آن هم در یک دهه نظر بسیاری از کارشناسان بین المللی و شهرداران کلانشهرها را درخصوص سرعت توسعه زیرساخت های حمل و نقل و نقل عمومی جلب کند.
هنگامی که صحبت از حمل و نقل پایدار می شود، اغلب شهرهایی زیبا از شمال اروپا مانند گپنهاک یا شهرهایی شلوغ و ثروتمند مانند هنگ کنگ و سنگاپور در خاطر تداعی می شود، در حالی که تحولات شگفت انگیزی در شهرهای سراسر جهان از جمله در کشورهای جنوب در حال وقوع است. در اینجا از پنج شهر نام برده می شود که از طریق سرمایه گذاری بر روی حمل و نقل عادلانه و پایدار، کیفیت زندگی میلیون ها نفر ارتقاء بخشیده اند.
تهران- ایرانایران دارای بالاترین نرخ شهرنشینی در منطقه خاورمیانه است و تهران یکی از بزرگترین کلانشهرهای آسیا محسوب می شود. در یک دهه قبل شهروند تهرانی برای جابه جایی در شهر، به غیر از رانندگی در خیابان های شلوغ گزینه های چندانی نداشت اما در طول این دهه تهران توانست بیش از 200 کیلومتر خط مترو راه اندازی کند که توانایی جابه جایی روزانه 2 میلیون نفر را دارد. همچنین این شهر یک شبکه 170 کیلومتری اتوبوس تندرو با کیفیت بالا راه اندازی کرد که امکان جابه جایی روزانه 2 میلیون نفر دیگر را فراهم کرده است. البته همیشه سرعت توسعه حمل و نقل عمومی در شهر تهران دنیا را شگفت زده کرده است و اکنون نیز به عنوان یکی از مقاصد مورد مطالعه در زمینه توسعه برای کارشناسان بین المللی حوزه حمل و نقل عمومی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاوه بر این ها در تهران برنامه اخذ عوارض ترافیک برای کاهش ترافیک، سامانه پیشرفته اشتراک دوچرخه در یکی از مناطق آن به موقع اجرا گذاشته شده است.
احمد آباد- هنداحمدآباد شهری 5 میلیون نفری واقع در غرب استان گجرات است. در سال 2009 میلادی کیفیت حمل و نقل این شهر از طریق راه اندازی سیستم اتوبوس تندروjanmarg به الگویی برای هندوستان بدل شد. در زبان محلی janmarg به معنای «راه مردم» است. در شهری که تقریبا 90 درصد ساکنان آن فاقد اتومبیل شخصی بوده و روش های محدودی برای سفرهای خود در اختیار دارند روزانه 130 هزار نفر را جابه جا کرده و به این ترتیب به عنوان پیشرفت عمده برای حمل و نقل این شهر محسوب می شود.
امروز احمدآباد در امر حمل و نقل و برنامه ریزی شهری به واسطه گسترش روزافزون قوانین مرتبط با پارک خودروها و محوریت حمل و نقل عمومی، بهسازی پارکینگ ها و بهبود شرایط برای پیاده روی و دوچرخه سواری به عنوان شهری پیشرو در منطقه شناخته شده است.
بوینس آیرس- آرژانتیناین شهر در سال 2013 از خیابان قدیمی de juilo که یکی از عریض ترین خیابان های جهان با 20لاین ترافیکی محسوب می شود را تبدیل به کریدوری مدرن و کارآمد برای حمل و نقل عمومی کرد. این پروژه بخشی از یک طرح جامع حمل و نقلی است که اجراء آن از سال 2009 شروع شده است. این طرح پیاده راه سازی 100قسمت مرکزی شهر، توسعه برنامه اشتراک دوچرخه، ایجاد یک شبکه 300 کیلومتری مسیر دوچرخه و اصلاح تقاطع ها به نظور ارتقاء ایمنی عابران پیاده می شود.
گوانگجو- چین
این کلان شهر بر دلتای رود مروارید گسترده و مقر بزرگترین سیستم اتوبوس تندرو در جهان است که روزانه بیش از 850 هزار نفر را از طریق 26 ایستگاه با سرعتی برابر سرعت مترو جابه جا می کند. البته دستاوردهای این شهر فراتر از سیستم اتوبوسرانی است. آنها دارای یکی از بزرگترین سیستم های اشتراک دوچرخه در جهان هستند و توانسته اند فضاهای کم استفاده مانند زمین های متروکه زیرگذرها را تبدیل به فضاهای زیبای عمومی کنند.
دفتر ITDP چین در گوانگجو مستقر شده است هر ساله میزبان بیش از 50 بازدید کننده توسط سازمان های دولت، غیر دولتی و علمی بوده و الهام بخش پروژه های انجام گرفته در سایر شهرهای چین و شهرهای جنوب شرقی آسیا است.
مکزیکو سیتی- مکزیک
بزرگترین شهر آمریکای شمالی است که دارای 5 خط BRT از نوع متروباس و فعالترین سیستم اشتراک دوچرخه در جهان است. این شهر در زمینه اصلاح فضاهای پارک خودرو پیشگام بوده و احیاء کننده پیاده راه های مناطق تاریخی مرکزی شهر است.
در سال 2012 میلادی خط 4 Metrobus ثابت کرد که یک سیستم اتوبوس تندرو با کیفیت جهانی می تواند علاوه بر کمک به تجدید حیات مناطق فشرده مرکز شهر، به حفظ آثار فرهنگی و میراث تاریخی آنها نیز کمک کند. این پروژه از طریق اختصاص خیابان های مرکزی شهر به تردد دوچرخه، عابران پیاده و سیستم اتوبوس تندرو توانسته علاوه بر بهبود رفت و آمد به بهسازی منظر و ارتقای کیفیت زندگی در این مناطق کمک کند.
