بر همین اساس پژوهشگران انستیتو پاستور، موارد عفونت مجدد بیماری در طول یک سال بعد از ابتلا را بررسی کردند. در این مطالعه مواردی از ابتلا به عفونت مجدد یا فعال‌سازی مجدد ویروس SARS-CoV-2 بر اساس شواهد کلینیکی و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.
بررسی آزمایشات سرولوژی نشان داد که حضور IgG (آنتی‌بادی) SARS-CoV-2 جهت محافظت از ابتلای دوباره به عفونت ویروسی ثانویه کافی نیست. مطابق با این حقیقت که عفونت مجدد در مواردی که IgG تولید شده است نیز اتفاق افتاده است، میزان پتانسیل خنثی‌سازی آنتی‌بادی‌های تولید شده هنوز ناشناخته باقی مانده است.
اگرچه تمایز بین عفونت مجدد و فعال‌سازی مجدد ویروس SARS-CoV-2 چالش برانگیز است، اما این نتایج می‌تواند به‌عنوان سرنخی از پتانسیل SARS-CoV-2 برای گردش مداوم در بین جمعیت‌ها، علی‌رغم ایجاد مصونیت جمعی یا ابتلا به عفونت طبیعی یا واکسیناسیون مد نظر گرفته شود. بر این اساس می‌توان نتیجه‌گیری کرد که بیماران بدون علامت در عفونت دوم می‌توانند به‌عنوان تهدیدی برای جامعه مطرح باشند.
به گفته پژوهشگران این تحقیق؛ هرچند تولید آنتی‌بادی‌های ناشی از عفونت اولیه می‌تواند تا حد زیادی محافظت‌کننده باشد با این حال، ممکن است ایمنی کافی جهت پیشگیری از عفونت بعدی SARS-CoV-2 را تضمین نکند. مطالعات بیشتر بر روی جمعیت‌های مختلف می‌تواند برای استراتژی‌های انجام واکسیناسیون به‌صورت انبوه کاربردی باشد و در درک بهتر آن کمک کننده باشد.
نتایج این پروژه تحقیقاتی با عنوان «ارزیابی طولانی مدت سرولوژیک و بالینی در مبتلایان قطعی COVID-19 جهت تعیین موارد عفونت مجدد بیماری در طول یک سال بعد از ابتلا» در پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت کشور منتشر شده و آمیتیس رمضانی، صالحی وزیری، فتوحی، وحیده مظاهری، احسان مصطفوی، ندا افضلی، مهسا توکلی راد پژوهشگران انستیتو پاستور در انجام این طرح تحقیقاتی مشارکت داشتند.
