تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به قلم نیوز است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
طراحی و تولید: " ایران سامانه "
اما رویکرد "همه یا هیچ چیز" به احتمال زیاد منجر به هیچ معاملهای نمیشود و تهدیدی غیرقابل قبول و احتمال جنگ را برجای میگذارد.
برجام
یک توافق نامه همه جانبه نیست و هرگز قرار نبوده باشد که کلیه اختلافات
ایران و آمریکا را حل وفصل کند. با این حال، توافق تا زمان خروج ایالات
متحده از برجام، همان طور که تعیین شده بود، اجرا میشد و ایران حتی یک سال
پس از خروج امریکا کاملا به تعهدات خود پایبند بود.
اما سرانجام در
واکنش به اعمال مجدد تحریمهای ایالات متحده، ایران نیز به تدریج اقداماتی
خارج از مفاد برجام انجام داده و زمان گریز هستهای خود را به طور بالقوه
کوتاه کرده و از تعهد داوطلبانه برای بازرسیهای دقیقتر ممانعت کرده است.
اینها فقط بخشی از پیامدهای رویکرد فاجعه بار فشار حداکثری ترامپ است که
دو کشور را به طرز وحشتناکی به آستانه جنگ همه جانبه نزدیک کرده و برای
غیرنظامیان ایران، به ویژه در میان همه گیری بیماری کوید-۱۹، رنج بی حسابی
ایجاد کرده است.
در حالی که دموکراتهای کنگره نسبت به کمپین فشار
حداکثری ترامپ (علیه ایران) بسیار انتقاد داشتند، رویکرد "معامله بهتر"
منندز اساساً از وضعیت تلخ موجود جدا نمیشود. حتی اگر حسن نیتی وجود داشته
باشد، این رویکرد واقعیتهای سیاسی داخلی در ایران و اهمیت اساسی محدود
کردن برنامه هستهای را در نظر نمیگیرد. تحریم ها، شعلههای احساسات
ضدآمریکایی در ایران را بیش از پیش برانگیخته است.
همچنین استفاده
از تحریمها برای کسب امتیاز از ایران در دوره ترامپ کار نکرد و در دوره
بایدن نیز کار نخواهد کرد. دموکراتها باید اطمینان حاصل کنند که توافق
هستهای – که شاید دستاورد اصلی سیاست خارجی دولت اوباما و بایدن است - از
بین نمیرود، چرا که تمام امید برای دیپلماسی کوتاه مدت بین ایالات متحده و
ایران است.