در
کنار این موضوع کمبود رسانه‌های مستقل و رسمی و اعمال محدودیت‌ها برای
آنها همواره طی این سال‌ها سبب کوچ مخاطبان به شبکه‌های اجتماعی بوده است.
محدود کردن این شبکه‌ها در کنار رسانه‌ها به تجربه نتیجه بخش نبوده است.
واضح است که این تجارب بارها تکرار شده و ناگفته پیداست معنا‌زدایی از نام
طرح و یا تغییر آن از اعمال محدودیت به صیانت در اصل موضوع تغییری ایجاد
نخواهد کرد.
هرچند
شبکه‌های اجتماعی مانند سایر ابزارهای نوین ارتباطی در کنار فایده،
آسیب‌هایی نیز دارد اما ارتقا سواد رسانه‌ای و بررسی سایر عوامل خطرخیز در
این فضا به جای محدود کردن اصل قضیه شاید کاربردی تر باشد. از آن سو تهدید
به زندان و مجرم دانستن کاربران در استفاده از شبکه‌های مسدود شده (کما
اینکه بسیاری از مسئولان نیز از آن استفاده می‌کنند) همان راهی است که در
حل معضلات اجتماعی نیز همچون کوبیدن آب در هاون بود.
ای کاش مجلس یازدهم به
جای طرح های ضرب الاجلی که از این دست طرح‌ها در فضای اقتصادی هم کم نبوده
اند، با استفاده از یک تیم مجرب کارشناسی در زمینه جامعه شناسی و علوم
ارتباطات، شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی را آسیب شناسی و برای آن به دنبال
راهکارهای معقول تری بگردد. چنانکه طرح ضربتی برای مقابله با گرانی تا
زمانی که ریشه های اصلی تورم برطرف نشود نتیجه ندارد، طرح‌های مسدودسازی
نیز همان سرنوشت را به دنبال خواهد داشت.
منبع: ابتکار
