به عنوان یک تکنوکرات به حضور بیشتر فن‌سالاران در کابینه و تشکیل دولتی مدرن برای چیره شدن بر بحران‌ها، باور دارم؛ همچنین به اثربخشی و ظرفیت سیاستمداران نیک‌اندیش در بهبود حکمرانی و اتخاذ تصمیم‌های سخت نیز آگاهم.
بنابراین فروتنانه از رهبران سیاسی و کنشگران دارای مرجعیت در اجتماع، آنانکه به تعامل ازخانه تا جهان باور دارند، آنانکه در برابر تمامیت‌خواهی، سویِ رواداری و گفت و گو می‌ایستند و آنان که انزوا و تحریم را سزاوار ایران نمی‌دانند، می‌خواهم که یاری‌گر من در پاسداری از منافع ملی باشند.
با تمام آنان که از حذف شایستگان آزرده‌اند همدلم؛ با تمام آنانکه برای جمهوریت نگران‌اند همراهم، اما ایران را چه کنیم عزیزان؟ روزنه‌های امید را که نمی‌شود بست.
