تهدید و رجزخوانی علیه نیروهای مختلف در محور مقاومت، همواره بخش ثابت گفتمان سیاسی و نظامی جریان راست‌گرا در رژیم صهیونیستی بوده است. با این حال نمی‌توان تحول شکل گرفته در این گفتمان طی سال‌های اخیر، مخصوصا پس از روی کار آمدن ترامپ و خروج آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران را نادیده گرفت. جالب آنکه این تحول تنها محدود به سیاستمداران نبوده و شامل بخش مهمی از مراکز سیاسی و اندیشکده‌های صهیونیستی نیز می‌شود. برای مثال، کانون پژوهش‌های امنیت ملی اسرائیل سال گذشته در گزارشی، خطر جنگ با ایران را جدی توصیف کرد و از آن با عنوان «اولین جنگ شمال» یاد می‌کند. روزنامه العربی‌الجدید با اشاره به این گزارش و مواضع شخصیت‌های نظیر کوخافی می‌نویسد: نشانه‌های موجود بیانگر آن است که تهدیدهای اسرائیل برای درگیری نظامی علیه ایران تنها محدود به برنامه هسته‌ای یا نیروگاه‌های این کشور نیست، بلکه تمامی منافع این کشور در تقابلی همه‌جانبه را شامل می‌شود. این رویکرد از حملات متعدد به پایگاه‌های نیروهای نزدیک به ایران در سوریه آغاز شده و می‌تواند با گذشت زمان دایره گسترده‌تری را دربربگیرد.
نبرد نفتکشهاروزنامه وال‌استریت ژورنال،با انتشار گزارشی درباره حملات نظامی اسرائیل به کشتی‌های ایرانی، بعد تازه‌ای از جنگ خاموش رژیم صهیونیستی علیه تهران را افشا کرد. براساس این گزارش، ارتش اسرائیل از سال ۲۰۱۹ (همزمان با تغییر لحن شخصیت‌هایی نظیر کوخافی) دست‌کم ۱۲ کشتی ایرانی در مسیر بنادر سوریه را مورد حمله قرار داده است. به روایت وال‌استریت ژورنال، این کشتی‌ها حامل نفت و در برخی موارد محدود، تسلیحات بوده‌اند. رژیم صهیونیستی در جریان این عملیات‌ها، روش‌های جدیدی ازجمله کاشت مین‌های دریایی و حملات پهپادی را به‌کار گرفته است.
پایگاه تحلیلی آمریکایی «وار زون» که به بررسی تحولات نظامی جهان می‌پردازد، در گزارشی مبسوط با اشاره به ادعای وال‌استریت ژورنال می‌نویسد: اگرچه هیچ‌یک از کشتی‌های ایرانی گزارشی از خسارت بر اثر این حملات نداشته، اما منابع آگاه می‌گویند ۲کشتی پس از وقوع حملات مشکوک در سال ۲۰۲۰ به‌سوی خلیج‌فارس بازگشته‌اند. از سوی دیگر، با وجود آن که مقصد تمامی کشتی‌های مورد حمله قرار گرفته سوریه بوده، اما این حملات صرفا در دریای مدیترانه رخ نداده و دریای سرخ نیز، بخشی از صحنه نبرد خاموش میان تهران و تل‌آویو بوده است. به‌طور مشخص می‌توان از حادثه حمله به نفتکش «سابیتی» در دریای سرخ، نزدیکی سواحل جده یاد کرد. این حادثه در اکتبر سال ۲۰۱۹ (مهر ۱۳۹۸) با شلیک ۲ موشک به‌سوی نفتکش ایرانی رخ داده و پیشروی آن به‌سوی کانال سوئز را متوقف کرد. اگرچه در آن زمان برخی رسانه‌ها مدعی شدند مسئولیت این حادثه با عربستان سعودی بوده، اما نشانه‌های جدید گویای نقش‌آفرینی رژیم صهیونیستی در این حمله است. سازمان بنادر و دریانوردی ایران در همان سال اعلام کرد کشورهای عربستان، مصر و سودان هیچ پاسخی به درخواست کمک کشتی ایرانی پس از این حادثه نداشته‌اند.
این گزارش‌ها همزمان با وقوع حادثه‌ای جدید برای یک نفتکش ایرانی در دریای مدیترانه منتشر شده است. این نفتکش که «شهرکرد» نام دارد، براساس تصاویر ماهواره‌ای در نزدیکی بندر بانیاس سوریه دچار حریق شده است. پایگاه وار زون به نقل از منابع تحلیلی در این‌باره می‌نویسد: کند شدن حرکت کشتی و سپس توقف آن نشان از وقوع یک حادثه دارد، با این حال همچنان جزئیات حادثه روشن نیست و نمی‌توان درباره وقوع حمله به کشتی ایرانی نظر قطعی داد.
تمام اینها در حالی است که به‌تازگی، یک کشتی متعلق به رژیم صهیونیستی در نزدیکی سواحل عمان در معرض حادثه‌ای مشابه قرار گرفته است. به نوشته روزنامه هاآرتص، این کشتی با پرچم پاناما در حال حرکت به‌سوی بندر جبل علی امارات بوده، اما حرکت آن پس از وقوع ۲ انفجار متوقف شده است. مقامات ارشد رژیم صهیونیستی، ازجمله بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر و بنی‌گانتز، وزیر دفاع در اظهارنظرهای جداگانه‌ای مدعی شده‌اند که ایران عامل این حادثه بوده است. با این حال، تاکنون هیچ اسنادی دال بر تأیید ادعای اسرائیل در این پرونده منتشر نشده است. از سوی دیگر، شبکه المیادین لبنان هفته گذشته با انتشار تصاویری اختصاصی از بدنه این کشتی، نشان داد انفجارها توسط عواملی از درون کشتی رخ داده است؛ مسئله‌ای که ادعاهای اسرائیل را زیر سؤال می‌برد.
سوریه؛ همچنان میدان اصلیتقابل نظامی اسرائیل علیه ایران در سوریه، ابعاد روشن‌تری نسبت به سایر میدان‌های درگیری دارد. این تقابل از حملات هوایی اسرائیل علیه پایگاه‌های ارتش سوریه و متحدان این کشور از سال ۲۰۱۷ آغاز شده و همچنان با شدت ادامه دارد. به نوشته پایگاه عربی ۲۱، طی ۴ سال گذشته بیش از ۲۰۰ حمله هوایی توسط جنگنده‌های اسرائیلی صورت گرفته که علاوه بر تخریب زیرساخت‌های نظامی و شهری، شهادت بیش از ۶۰ نیروی نظامی را به‌دنبال داشته است. مقامات رژیم صهیونیستی در آغاز، به‌رغم گزارش‌های خبری و نشانه‌های متعدد حاضر به پذیرش مسئولیت خود در حملات سوریه نبودند، اما این فضا به‌تدریج از اوایل سال ۲۰۱۸ تغییر کرد.
البته دامنه حملات نظامی اسرائیل علیه منافع ایران و محور مقاومت، به روایت رسانه‌های غربی از سوریه هم فراتر رفته و عراق را هم در بر می‌گیرد. به نوشته وب‌سایت خبری تحلیلی میدل‌ایست‌آی، نیروهای هوایی اسرائیل تاکنون چندین بار در بمباران مواضع حشد شعبی در مرز سوریه و عراق (گذرگاه البوکمال) مشارکت داشته‌اند.
علاوه بر این، تلاش برای اجرای عملیات‌های ترور و آدم‌ربایی نیز بخشی دیگر از استراتژی همیشگی رژیم صهیونیستی برای مقابله با ایران و سایر حامیان مقاومت به‌شمار می‌رود. حسن نافعه، استاد علوم سیاسی دانشگاه قاهره در این‌باره می‌نویسد: اسرائیل به روشنی برای تحریک ایران به‌سوی جنگ تلاش می‌کند. این رژیم می‌داند که به‌تنهایی قادر به رویارویی نظامی با ایران نیست؛ بنابراین تلاش می‌کند از طریق تحریک ایران به پاسخ نظامی، پای آمریکا را برای حمایت از خود و درگیری با ایران به منطقه باز کند.
