او درباره وضعیت کار دوبله در شرایط کرونا ادامه داد: در استودیوها خیلی مراعات می کنند و فیلم ها هم دوبله می شوند. الان که شب عید است و من هم برای سایت نماوا و هم تلویزیون کار می کنم. جای دیگری کار نمی کنم. یکسری جوان هم آمده اند که صاحب استعداد هستند و در این عرصه مشغول به کارند. علاقه مندند و خوب هم راه افتاده اند. من هم این روزها مشغولم و صبح های سه شنبه هم در رادیو هستم.
این دوبلور پیشکسوت سپس درباره تاثیر کرونا بر برخی مشاغل، چنین اظهار کرد: خدا را شکر؛ به دوستان هم می گویم، صبح و شب که بیدار می شوید و می خوابید، خدا را شکر کنید به خاطر اینکه درِ حرفه دوبله هیچ وقت بسته نمی شود و همیشه کار هست. الان می دانید که خیلی از مشاغل و کاسب ها گرفتارند. همه بیکارند و گرفتارند. ولی شکر خدا حرفه ما طوری است که همیشه هست و فیلم ها باید دوبله شوند تا تلویزیون نشان دهد.
والی زاده درباره وضعیت دوبله در سالی که گذشت، اظهار کرد: سال ۹۹ برای هیچ کسی خوب نبود. حتی برای دولتی ها هم خوب نبود چه برسد برای ما؛ خیلی اذیت شدیم. امسال واقعا هم از نظر کاری بد بودیم و هم اینکه چند تن از دوستانمان را از دست دادیم. متاسفانه الان هم چند نفر از دوستان مراعات نکردند و به هوای اینکه فیلم را زودتر تمام کنند دست جمعی به کرونا مبتلا شدند؛ الحمدلله بهترند، ولی به هر حال گرفتار این مسئله شدند.
والی زاده سپس از چنگیز جلیلوند یاد کرد که با رفتنش اهالی دوبله داغدار شدند و در این زمینه گفت: به جرأت می توانم بگویم که ما یک پشتوانه ارزنده را در دوبله از دست دادیم. دیگر نظیر آقای جلیلوند نخواهد آمد. فکر نمی کنم به این سادگی ها جلیلوندی پیدا شود. روحش شاد. آخرین فیلمی که با هم نشستیم و کار کردیم، «کتاب سبز» نام داشت که فیلم معروفی هم بود و بازیگر آن جایزه اسکار گرفته بود. دوبله این فیلم با چنگیز جلیلوند برای من خاطره شد. فیلم های دیگر هم بود ولی این، آخرین کاری بود که با هم دوبله کردیم و در نقش ها بده بستان داشتیم.
وی گفت: جلیلوند اگر کرونا نگرفته بود، حداقل ۱۰ ـ ۱۵ سال دیگر آمادگی
کار داشت. انقدر با انرژی کار می کرد. هنوز هم انگیزه دوران جوانی را داشت و
با عشق و علاقه پای نقش می نشست و در ید خود کار را اجرا می کرد. خاطراتش
از یادم نمی رود و باور ندارم که از دنیا رفته است.
