این ۹ گروه شامل «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط برای مزد»، «تولید کالاها،
برای استفاده نهایی خود»، «خدمات خانگی بدون مزد، برای اعضای خانوار و
خانواده»، «خدمات مراقبتی بدون مزد، برای اعضای خانوار و خانواده»، «کار
داوطلبانه بدون مزد، کارآموزی و سایر کارهای بدون مزد»، «یادگیری»،
«معاشرات، ارتباط، مشارکت اجتماعی آداب و رسوم دینی»، «فرهنگ، فراغت،
رسانه‌های گروهی، تمرین‌های ورزشی» و «رسیدگی و خودمراقبتی» هستند.
برای
محاسبه میانگین ساعت‌های صرف شده در هر گروه، جمع این ساعت‌ها بر جمعیت ۱۵
ساله و بیشتر، تقسیم می‌شود. بر این اساس، هر ایرانی به‌طور متوسط، ۱۱
ساعت و ۳۴ دقیقه در روز را صرف «رسیدگی و خود مراقبتی» می‌کند. رتبه دوم
گذران وقت، مربوط به «فرهنگ، فراغت، رسانه‌های گروهی و تمرین‌های ورزشی»
است که به‌طور متوسط، چهار ساعت و ۱۹ دقیقه از وقت ایرانیان را می‌گیرد.
روزانه
به‌طور متوسط، ۲ ساعت و ۵۱ دقیقه به «خدمات خانگی بدون مزد برای اعضای
خانوار و خانواده» و ۲ ساعت و ۴۶ دقیقه نیز به «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط
برای مزد» تعلق می‌گیرد.
هر ایرانی به‌طور متوسط یک ساعت و ۳۶ دقیقه
در روز را به «معاشرت، ارتباطات، مشارکت اجتماعی و آداب و رسوم دینی»
اختصاص می‌دهد. ایرانی‌ها برای «خدمات مراقبتی بدون مزد برای اعضای خانوار و
خانواده» روزانه ۲۵ دقیقه و برای «یادگیری» روزانه ۲۳ دقیقه اختصاص
می‌دهند.
کمترین زمان در شبانه‌روز برای «تولید کالا برای استفاده
نهایی» و «کار داوطلبانه بدون مزد، کارآموزی و سایر کارهای بدون مزد» صرف
می‌شود یعنی به‌ترتیب چهار و ۲ دقیقه.
اگر گذران وقت را برای زنان و مردان به‌طور جداگانه بررسی کنیم،
مهم‌ترین تفاوت قابل مشاهده، در زمان صرف شده برای اشتغال و کار خانگی بین
زنان و مردان است.
به‌طور متوسط هر زن ایرانی حدود چهار ساعت و ۴۶
دقیقه در طول شبانه‌روز را به «خدمات خانگی بدون مزد برای اعضای خانوار و
خانواده» اختصاص می‌دهد، اما این زمان برای مردان تنها ۵۳ دقیقه یعنی کمتر
از یک ساعت است. در مقابل، مردان به‌طور متوسط چهار ساعت و ۵۹ دقیقه را به
«اشتغال و فعالیت‌های مرتبط برای مزد» اختصاص می‌دهند، اما زمان صرف شده
زنان در این گروه، به‌طور متوسط ۳۸ دقیقه است، یعنی کمی بیشتر از نیم ساعت.
با
این حال، آیا واقعاً ایرانی‌ها روزانه تا این حد کم کار می‌کنند و زمان
محدودی را به فعالیت‌های شغلی اختصاص می‌دهند؟ برای پاسخ می‌توانیم گذران
وقت را در بین دو گروه شاغل و بیکار، بررسی کنیم.
با بررسی الگوی گذران وقت در بین جمعیت شاغل مشخص می‌شود که زمان صرف
شده برای «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط با مزد» در افراد شاغل، به‌طور متوسط
هفت ساعت و ۲۵ دقیقه در شبانه‌روز است که به هشت ساعت کاری که به‌طور معمول
از یک فرد شاغل انتظار می‌رود، فاصله چندانی ندارد.
مدت زمانی که
جمعیت بیکار به «رسیدگی و خودمراقبتی اختصاص می‌دهند ۱۲ ساعت و ۳۰ دقیقه
است؛ یعنی یک ساعت و ۴۶ دقیقه بیشتر از جمعیت شاغل. اگر افراد شاغل را
براساس وضعیت شغلی‌شان بررسی کنیم نیز به نتایج جالبی می‌رسیم. تنها گروهی
که در شبانه‌روز، بیش از هشت ساعت را به فعالیت‌های شغلی اختصاص می‌دهند،
افراد «مزد و حقوق بگیر در بخش تعاونی» هستند.
