حال افکار عمومی حق دارد این پرسش را مطرح کند که اگر اصلاح بودجه با همین چند روز و چند تغییر، ممکن و مقدور بود پس به چه دلیل نزدیک به ۲ ماه وقت پارلمان گرفته شد و آن همه حرف و حدیث و جدل کلامی و اینترنتی و مشاجره لفظی بین دولتیان و مجلسیان نقل محافل شد و دو طرف در جریان این مشاجرات به شکلی از خجالت هم درآمدند که تماشاچیان این روند نامطلوب را که افکار عمومی و رسانه‌ها از یک سو و فعالان اقتصادی و اهالی کسب و کار و تجارت و تولید از سوی دیگر بودند، هفته‌هایی در اضطراب و تشویش و انتظار نگه داشتند؟
با نگاهی به تغییرات ایجاد شده در لایحه دولت درمی‌یابیم که این تغییرات چندان شباهتی به اصلاحات ساختاری ندارند و فقط چند بند و تبصره آن حذف یا دچار تغییر شده است. وقتی چنین است این گزاره مطرح می‌شود که پس آن مخالفت تمام قد با لایحه در هفته‌های قبلی که بودجه را مقدمه فروپاشی اقتصادی کشور دانسته و آن را یک علامت بزرگ و نشانه تسلیم برای دشمن نامیده بودند با این موافقت و رضایت چه نسبتی دارد؟
یا اظهارات قبلی بسیار افراطی و از سر سیاسی‌کاری و بدون پشتوانه علمی و منطقی بوده یا این قبول از سر اضطرار یا شاید اجباری است که فعلاً کسی از آن سر در نمی‌آورد.
منبع: اطلاعات
