چهارمین نامزدی کریر در جوایز اسکار با «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی» به کارگردانی فیلیپ کافمن رقم خورد؛ فیلمی که فیلمنامه آن را با اقتباس از رمان «بار هستی» میلان کوندرا نوشته بود. اساسا نویسنده فرانسوی در زمینه اقتباس از رمان‌های مشهور استاد بود و در ۱۹۷۹ هم فیلمنامه «طبل حلبی» را بر اساس کتاب گونتر گراس نوشت که فولکر شلندورف آلمانی با آن برنده اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان شد.
کریر در فیلم‌های «خاطرات یک مستخدمه»، «بل دو ژور»، «راه شیری» و «شبح آزادی» با بونوئل و با آندری وایدا در «دانتون» و ژان-لوک گدار در «هر کس برای خودش» همکاری کرد. ناگیسا اوشیما، برتران تاورنیه، ژان-پل راپنو، میلوش فورمن و پاتریس شرو از دیگر فیلمسازانی هستند که کریر برای آنها فیلمنامه نوشت و در ۲۰۱۴ یک اسکار افتخاری در ششمین دوره جوایز سالانه هیات رئیسه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی گرفت.
آنچه نویسنده نامدار فرانسوی را به ایران و ایرانی‌ها بیشتر نزدیک می‌کند، همسر او نهال تجدد است؛ نویسنده ایرانی و دختر مهین تجدد از پیشتازان نمایشنامه‌نویسی ایران. کریر یک نمایشنامه بر اساس «منطق‌الطیر» فریدالدین عطار نیشابوری برای پیتر بروک، کارگردان بریتانیایی نوشت و نسخه فارسی آن با نام «مجمع مرغان» با ترجمه داریوش مؤدبیان منتشر شد.
کریر بارها به ایران سفر کرده و در برنامه‌های فرهنگی مختلف از جمله افتتاحیه نمایشگاه عکس زنده‌یاد عباس کیارستمی در گالری گلستان حضور یافته بود. ماهنامه بخارا هم شب بزرگداشت او را با حضور چهره‌های نامدار فرهنگ و هنر و ادب ایران برگزار کرد.
