گفته می‌شود پوتین، مدتی است از مسئولین ایرانی به خاطر نگاه جدیدشان به غرب گله‌مند است و لذا وقت دیدار نمی‌دهد. عده‌ای نیز می‌گویند او می‌خواهد به محمدباقر قالیباف فرصت استفاده کردن از دیدار با رئیس‌جمهور روسیه برای تقویت خود در تبلیغات انتخاباتی ندهد.
حرف سومی هم که گفته شده، موضوع قرنطینه کرونائی است. هرکدام از اینها که باشد، خودداری پوتین از دیدار با قالیباف با توجه به اینکه او حامل پیام رهبری بود، قطعاً نوعی اهانت به ایران و نظام جمهوری اسلامی تلقی می‌شود و فراتر از تحویل گرفتن یا نگرفتن شخص قالیباف است.
این واقعه درست هنگامی صورت می‌گیرد که اندکی قبل از آن، صفحه عربی وزارت خارجه روسیه در نشر خبر دیدار میخائیل بوگدانف معاون وزیر خارجه روسیه با یک مقام فلسطینی از واژه جعلی «خلیج عربی» به جای «خلیج فارس» استفاده کرده بود. این تخلف وزارت خارجه روسیه و اقدام خلاف عرف دیپلماتیک رئیس‌جمهور این کشور در نپذیرفتن دیدار با رئیس مجلس شورای اسلامی، می‌بایست آقای قالیباف را به این نتیجه برساند که سفر خود به مسکو را لغو کند تا کرامت خود و اعتبار جایگاه نظام جمهوری اسلامی را حفظ نماید.
متأسفانه علاوه بر اینکه آقای قالیباف چنین عزت نفسی نشان نداد، مشاوران او نیز برای سرپوش گذاشتن بر این برخورد تحقیرآمیز پوتین، به توجیهات غیرموجهی متوسل شدند که از مصادیق عذر بدتر از گناه است. تأسف بالاتر اینست که مدتی است ما برای داشتن رابطه با روسیه، هزینه‌های گزافی را تحمل می‌کنیم و در این مسیر، حاضر نیستیم حسابی برای جایگاه نظام جمهوری اسلامی باز نمائیم و کارنامه غیرقابل قبول این کشور در تعامل با خودمان را معیار اقداماتمان قرار دهیم. از زمان‌های دور در می‌گذریم و تاریخ همین چهار دهه گذشته را مرور می‌کنیم که در دوران جنگ تحمیلی و در دوران تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه کشورمان روس‌ها نه‌تنها در کنارمان نبودند بلکه از شرایط روزهای سخت ما برای خودشان کیسه دوختند.
اگر آقای قالیباف ازاین سفر تشریفاتی به خاطر برخورد تحقیرآمیز پوتین چشم می‌پوشید و به جای آن به سفر نظارت میدانی می‌رفت می‌توانست بهره بیشتری درجهت مورد نظر نصیب خود کند.نقش مشاوران را هم نباید نادیده گرفت.او اگر می‌خواهد در آینده موفق عمل کند، باید افراد بادرایتی را جایگزین این مشاوران کند.
