من از جمله مسئولینی بودم که تا آخرین ساعات پیش از اعلام عمومی، همچون سایر مردم صرفاً گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای را می شنیدم و علیرغم پیگیری هیچ اطلاعاتی فراتر از اخبار رسمی به وزارت امور خارجه اعلام نمی‌شد.
اما به محض اطلاع از ماوقع در بعدازظهر جمعه ٢٠ دیماه ٩٨، به سهم خود تأکید نمودم که باید با شرمندگی تمام عین ماوقع را با مردم و جهانیان صادقانه در میان گذاشت.
در آن ساعت‌های تلخ بعدازظهرجمعه، نیک می‌دانستم که اذعان به چنین واقعیت تلخی در جهان بی‌سابقه و یا بسیار کم سابقه است و چه میزان فشار بین‌المللی برای من و همکارانم بدنبال خواهد داشت و درک می‌کردم پذیرش خطای دهشتناک یک یا چند تن برای دلاورمردانی که جان خود را برای دفاع از این مردم و مرزوبوم در طبق اخلاص گذاشته‌اند چقدر دشوار است.
گرچه هیچ نقش و یا حتی اطلاعی از تحولات نظامی نیمه شب و فاجعه دهشتناک بامداد چهارشنبه سیاه ١٨ دی ٩٨ نداشتم، ولی به عنوان یک مقام رسمی خاضعانه و با قلبی پر از اندوه از همگان عذرخواهی کردم و هنوز نیز شرمنده و عذرخواهم.
از همان روز نیز همراه با همکارانم در وزارت امور خارجه صادقانه کوشیده‌ایم که وظایف خود را برای کشف حقیقت، کمک به کاهش آلام خانواده‌ها، جلوگیری از تضییع حقوق آنان و همزمان حفظ و حراست از منافع ملی در برابر بدخواهان این مرز و بوم به انجام رسانیم.
می‌فهمم که انجام این وظیفه پیچیده بعضاً باعث حساسیت و رنجش داغدیدگان شده است که از صمیم قلب از آنها پوزش می‌خواهم.
بازهم می‌دانم هیچ‌کدام از این تلاش ها درنهایت نمی‌تواند جبران گوشه کوچکی از این خسارت عظیم و جبران‌ناپذیر باشد.
مصوبه اخیر دولت اولین گام است ولی همانگونه که در مصوبه تصریح شده است جایگزین رسیدگی کیفری در محاکم صالحه داخلی نیست.
