دلار زمانیکه در راند صعودی بود، با این باند سرشاخ بود و این کشمکش هفته ها ادامه داشت. هنگامی که این باند رها شد، فنر دلار آزاد شد. انرژی آزاد شده پس از آن دلار را تا 32 هزار تومان پرواز داد.
حال در راند کاهشی بار دیگر دلار به این هسته سخت واکنش نشان داده و نتوانسته به راحتی کانال‌های قبلی، از این باند پرترافیک عبور کند. فعلا نوسان به سمت بالای دلار را از جهت روانی می‌توان اینطور تفسیر کرد اما از جهت واقعی، از 2 بعد می‌توان مسئله را تجزیه و تحلیل کرد.
مهمترین فاکتور موثر بر بازار ارز طی ماه های اخیر، انتظارات بوده است. انتظاراتی که عمدتا از کانال سیاسی تحریک شده و هر عاملی که شانس فروش نفت ایران را افزایش داده، به کاهش قیمت ارز و بالعکس، هر سیگنالی از زمین سیاست که ماندگاری درآمدهای نفتی در سطوح فعلی را تقویت کرده، به افزایش نرخ دلار منجر شده است.
اما در این بازی، توجه به بعد دوم مسئله ضروری است. نخست آنکه درآمدهای ارزی ایران در حال حاضر به دلیل ملاحظات تحریمی، شفاف نیست. فعالان بازار خبر ندارند که ایران چند هزار بشکه نفت در روز می‌فروشد و چه میزان دلار به دست بانک مرکزی می‌رسد.
اگر فرای تصور معامله گران بازار، درآمدهای نفتی سرازیر کشور شده باشد، هر آن احتمال عرضه سنگین با توجه به تجارب قبلی وجود دارد.
ضمن اینکه انتخابات 1400 هم می‌تواند علتی بر ریسک بازار باشد. اگر فردی
از درون دولت قصد شرکت در انتخابات را داشته باشد، در این حالت دولت مدافع
دلار ارزان خواهد شد و احتمالا هزینه سنگینی را برای کنترل نرخ ارز پرداخت
خواهد کرد. این ریسک ها، ورود به بازار ارز در نرخ های فعلی را تشدید می
کند.
