وی تصریح کرد: در این شرایط آنچه مشخص است این‌که به نظر می‌رسد هم جمهوری آذربایجان و هم نیروهای ارمنستان و قره‌باغی از وضعیت موجود رضایت کامل ندارند. آذربایجان تصورش این بود که با حمایت دیپلماتیک و سیاسی ترکیه و تلاش‌های زیادی که انجام داده بتواند از نظر سرزمینی مناطق بیشتری را از دست نیروهای ارمنی آزاد کند و آنها را به آذربایجان برگرداند با توجه به این‌که موفقیت حداقلی به دست آورده معتقد است با وضعیت کنونی این توانایی وجود دارد که بخش‌های مهم‌تری را از دست نیروهای ارمنستان خارج کند.
این پژوهشگر ارشد منطقه همچنین بیان کرد: بنابراین در هرگونه مذاکره صلح آذربایجان از این اهرم استفاده می‌کند. اما از سوی دیگر به نظر می‌رسد در معادله آذربایجان و ارمنستان تعداد بازیگران منطقه‌ای به نفع ارمنستان باشد. در واقع طی یک ماه گذشته بخش‌های زیادی از جنوب منطقه قره باغ و همچنین بخش‌هایی از شمال به دست نیروهای آذربایجان افتاده و ظاهرا نیروهای ارمنی از این موضوع ناراضی هستند.
رمضانی بونش در ادامه اظهار کرد: معتقدم ظاهرا هر دو بازیگر یعنی جمهوری آذربایجان و ارمنستان برای آتش بس هنوز اقناع نشده‌اند و برخی از بازیگران یا گروه‌هایی هستند که ممکن است همخوانی کامل با نیروهای باکو برای پذیرش آتش بس نداشته باشند به ویژه ترکیه که طی این مدت تلاش‌های زیادی انجام داد و به نظر می‌رسد آنان بیشتر از نیروهای آذربایجان مایل هستند که به جنگ و فشار بیشتر به نیروهای ارمنی وارد کنند. این وضعیت موجب شده تا در هفته‌های اخیر تداوم بحران و نقض آتش بس را شاهد باشیم.
وی در رابطه با نقش و اثرگذاری گروه مینسک در حل بحران قره‌باغ گفت: طی سه دهه گذشته گروه مینسک نتوانسته به راه‌حل جامعی برای مساله‌ی قره‌باغ دست یابد. این موضوع از سوی بسیاری از جریانات آذربایجان و ترکیه مطرح بوده که تداوم رویکرد کنونی به نفع ارمنستان و تثبیت شرایط نیز به نفع آنها خواهد بود لذا در چنین شرایطی آذربایجان تمایل دارد فرمول جدیدی را به کار بگیرد.
این کارشناس ارشد مسائل منطقه همچنین بیان کرد: به نظر می‌رسد جمهوری آذربایجان حضور ترکیه را شرط مهم برای هرگونه میانجیگری و حتی هنوز در گروه مینسک مدنظر دارد و ارمنی‌ها هم چندان مایل به پذیرش آنها نیستند. البته تداوم تنش‌ها بعد از نسل‌کشی ارامنه همچنان سایه خودش را به روابط ارمنستان و ترکیه گسترده است.
وی ادامه داد: علاوه بر این باید گفت حضور روسیه به عنوان بازیگر مهم در قفقاز جنوبی به گونه‌ای بوده که هرچند تلاش کرده این تلقی ایجاد نشود که مسکو از ارمنستان حمایت می‌کند، اما این رویکرد مسکو چندان با منافع باکو در قره‌باغ همخوان نیست.
رمضانی بونش همچنین بیان کرد: حضور ایران به عنوان بازیگر مهم و یک میانجی‌گر با استقبال بیشتری از سوی ارمنستان مواجه است، اما به نظر نمی‌رسد باکو چندان نگاه مثبتی به حضور و میانجیگری در این مساله داشته باشد. از نظر باکو، ترکیه با توجه به پیوندهای گوناگون طائفه‌ای با آذربایجان و حمایت‌های همه‌جانبه‌ای که از این بحران داشته می‌تواند در هرگونه مذاکره‌ای حضور داشته باشد.
