سخنانی که البته روحانی سرشناس دیگری، آن‌ها را «توجیهات فریبکارانه» خوانده و در سرمقاله روزنامه «جمهوری اسلامی» از آنچه «مشکل بزرگ این افراد» می‌داند، نوشته که به‌باور او، «تصور می‌کنند مردم نمی‌فهمند.» این روحانی کسی نیست مگر مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه «جمهوری اسلامی»، گلایه کرده که این افراد «می‌توانند با این توجیهات بلاوجه و بی‌پایه، هرطور که می‌خواهند بتازند و به زندگی غیرمردمی خود ادامه دهند.»
همزمان آیت‌الله محمود امجد هم تاکید کرده که این زندگی دو روزه دنیا ارزش ندارد که انسان خود را خوار و پست کند و دنیای دنی ناچیز را به سعادت ابدی ترجیح دهد. او که در نامه‌ای به اظهارات حجت‌الاسلام صدیقی واکنش نشان داده، پیشنهادی هم پیش کشیده و نوشته است: «بجاست که من و امثال شما حرف نزنیم و در خلوت با تضرع و زاری با حقیقت و صداقت رو به خدا آوریم و دل از دنیا بکنیم و از همه کردار‌ها و گفتار‌های ناروای خودمان توبه کنیم و بیش از این در اغفال و سرگردانی مردم تلاش نکنیم.»
با وجود اینکه هر بار چنین اظهاراتی ازسوی بعضی روحانیون مطرح می‌شود، همچون این نوبت اخیر، از قضا روحانیت و دیگر روحانیون پیشگام شده و قدم به میدان می‌گذارند و درخواست دقت دوچندان در اظهارنظر‌های دینی می‌کنند و از اثرات منفی آن بر اسلام و دینداری مسلمانان می‌گویند، اما باز آنچه پایانی ندارد، انگار تکرار این سخنانی است که علما و فضلا آن را غیرکارشناسی و غیردینی می‌دانند.
همین دیروز باز حجت‌الاسلام پناهیان که از واعظان معروف سیاسی و ازجمله چهره‌های نزدیک به جبهه پایداری است، ظاهرا پیرو آنچه پیش‌تر ازجانب دیگر روحانی نزدیک به جبهه پایداری یعنی مجتبی ذوالنوری درباره «اعدام رییس‌جمهوری» شنیدیم، سخن گفته و دعا کرده که «خداوند برخی مسئولان را نابود کند.»
پناهیان این مسئولان را درحالی مسئول انجام «خبیثانه‌ترین رفتار ضددین» توصیف کرده که بار‌ها پیش از این، با اظهاراتی بحث‌انگیز و بعضا غیرکارشناسی، جنجالی به‌پا کرده و واکنش گروهی از روحانیون را نیز برانگیخته است. واکنشی توام با هشدار که چنین اظهاراتی می‌تواند مردم را از اسلام و دیانت دور می‌کند.
آنچه البته بیش از نفس بیان این مواضع، محل تامل است، تریبون‌هایی است که به صاحبان این مواضع تقدیم می‌شود، آن‌هم با این وجود که این سخنان نامتعارف، با واکنش انتقادی افکار عمومی، بسیاری از مسئولان و البته روحانیت و روحانیون مواجه است. با این وجود، اما قصه همان قصه تکراری است و آنچه غایب است، ظاهرا عزم ممانعت از تکرار و مدیریت منطقی این تریبون‌هاست. آن‌هم درشرایطی که کارشناسان، ازقضا نقش رسانه‌ها را در این راستا بسیار مهم می‌خوانند و حال اگرچه نشانی از تغییر در روش و منش تریبون‌هایی، چون صداوسیما نیست.
منبع: روزنامه اعتماد
