جامعه هدف این بازی کودکان و نوجوانان هستند؛ به این شکل که در واتساپ پیامی ارسال و از آنها خواسته می‌شود که این نرم‌افزار را نصب کنند. کودک هم برحسب کنجکاوی این کار را انجام می‌دهد و نرم‌افزار در گوشی‌اش نصب می‌شود؛ غافل از اینکه با این کار به‌راحتی همه اطلاعات داخل گوشی‌اش مثل عکس، شماره تماس‌ها، رمزهای بانکی و... در اختیار نرم‌افزار قرار می‌گیرد. در ادامه با استفاده از همین اطلاعات به کودک گفته می‌شود که مثلا خانواده تو چندنفره است. تو با خانواده‌ات دیشب کجا رفته بودید و... ؛ طوری‌که کودک باور کند تحت‌نظر است. در این شرایط، ویدئوهایی ترسناک برای او فرستاده و گفته می‌شود که باید این فیلم را نیمه‌شب تماشا کنی.
این چالش مرحله‌به‌مرحله سخت‌تر می‌شود و در ادامه از او خواسته می‌شود کارهای خطرناکی مثل خط انداختن روی دست و... را انجام دهد و در شرایطی که کودک از نرم‌افزار حرف‌شنوی نکند به او گفته می‌شود یا باید خودت را بکشی یا اینکه ما به خانواده‌ات آسیب می‌رسانیم. در چنین شرایط سختی کودک که در این مدت فیلم‌های خشن تماشا کرده و ذهنش آماده شده، تحت فشار قرار می‌گیرد و فکر می‌کند که اگر دستورهای نرم‌افزار را عملی نکند، ممکن است بلایی بر سر خانواده‌اش بیاید. او در این شرایط دچار اضطراب خیلی شدیدی می‌شود و ممکن است خدایی ناکرده دست به کارهای خطرناکی بزند.
این نرم‌افزار به‌دلیل اینکه کودکان باورپذیرتر هستند، آنها را به‌عنوان جامعه هدف انتخاب می‌کند و شماره تلفن بچه‌ها را هم یا از طریق دوستان‌شان به‌دست می‌آورد یا اینکه خود نوجوانان از روی کنجکاوی سراغ مومو می‌روند. اما این سؤال پیش می‌آید که درحالی‌که زبان این نرم‌افزار انگلیسی است چطور بچه‌ها با آن ارتباط برقرار می‌کنند؟ اخیرا برخی افراد نسخه فارسی این اپلیکیشن را ساخته‌اند و پیام‌ها برای کودکان به زبان فارسی فرستاده می‌شود. هرچند در ایران لزوما این چالش به خودکشی منتهی نمی‌شود، اما اغلب موجب سوءاستفاده مالی و گرفتن شارژ موبایل و سوءاستفاده‌هایی از این دست می‌شود. همچنین ممکن است از طریق اطلاعاتی که از بچه‌ها درباره محیط زندگی‌شان گرفته می‌شود، برای باجگیری، سرقت یا سوءاستفاده‌های جنسی نیز استفاده شود.
اما بهترین واکنش والدین به این چالش خطرناک چه می‌تواند باشد؟ اول اینکه آنها باید بر فعالیت فرزندشان در فضای مجازی نظارت داشته باشند؛ به‌خصوص درمورد بچه‌های کمتر از ۱۵سال. این روزها که بچه‌ها از طریق شبکه‌های اجتماعی درس می‌خوانند، حضور آنها در شبکه‌های اجتماعی عادی شده است، اما پدر و مادرها باید بدانند فرزندشان با چه‌کسی در این محیط در ارتباط است. هرگونه تغییر رفتاری در بچه را جدی بگیرند و روی آن حساس باشند؛ مثلا اینکه بچه نیمه‌شب بیدار می‌شود و سراغ موبایلش می‌رود یا اینکه در طول روز کمتر صحبت می‌کند، مضطرب است یا زخم‌هایی روی بدنش وجود دارد و... . از این نکات نباید به‌راحتی گذشت و باید آنها را پیگیری کرد.
این روزها با توجه به موجی که درخصوص مومو به راه افتاده، این بازی بیشتر شناخته شده و خیلی‌ها هم از روی کنجکاوی به سمت این بازی می‌روند. در این خصوص لازم است والدین نسبت به هرگونه رفتار مشکوک کودکان و نوجوانان هوشیار باشند، با فرزندان‌شان صحبت و آنها را نسبت به خطرات این نرم‌افزار آگاه کنند و اینکه مومو چه تهدیدها و عواقبی دارد را برای‌شان بازگو کنند و اگر از سوی مومو تهدید شدند، بدانند که همه اینها در حد حرف و تهدید است و هیچ خطری آنها را به‌طور واقعی تهدید نمی‌کند و به بچه‌ها هیچ آزاری نمی‌رسد. در کنار همه این توصیه‌ها، اگر والدین با مورد مشکوکی مواجه شدند، عاقلانه‌ترین کار کمک گرفتن از پلیس فتاست.»
منبع: روزنامه همشهری
