نایب اسدالله نوازنده محبوب ناصرالدین‌شاه قاجار هم بود. شاه تمام نوازندگان درباری خود را «عمله طرب» می‌نامید؛ به‌جز نایب اسدالله که وی را «آقا» خطاب می‌کرد. نایب ابداع‌کننده گوشه «بغدادی نایب» است و شهرت دارد که چون نی را به لب می‌گذاشت و نواختن آغاز می‌کرد، در و دیوار به صدا در می‌آمد و انسان و وحوش یک‌سره از خود بی‌خود می‌شدند.
به همین دلیل، ناصرالدین‌شاه قاجار، نایب اسدالله را با خود به سفر فرنگ برد؛ هم برای شنیدن ساز و هم برای به رخ‌کشیدن هنر او نزد اروپایی‌ها. از قضا هنگامی که شاه قاجار وارد انگلیس شد و به دیدار ملکه ویکتوریا رفت، جشنواره موسیقی در لندن برقرار بود و شاه ایران، از سوی ملکه به این جشنواره دعوت شد.
بدیهی است که ارکسترهای متعدد و نوازندگان چیره‌دست اروپایی، چنان جذابیتی داشت که ناصرالدین‌شاه را مبهوت خود کرد؛ اما او، پس از پایان برنامه‌ها، از ملکه خواست تا به نی‌نواز همراهش نیز، اجازه اجرا بدهند. آن‌گاه رو به استاد نایب اسدالله کرد و خواست تا نی‌نوازی کند.
لحظاتی بعد، سالن محل برگزاری جشنواره، در سکوتی بهت‌آور فرو رفت و نت‌های موسیقی اصیل ایرانی، با نفس گرم نایب جان گرفت. هنگامی که استاد ایرانی، نی را از گوشه لبش برداشت، تشویق‌های پیاپی حضار، نشان داد که دلبری نایب با ساز ایرانی، کار خودش را کرده‌است. ویکتوریا که به‌شدت مفتون نی‌نوازی نایب شده بود، به پاس قدردانی از وی، گردنبند خود را تقدیم هنرمند ایرانی کرد.
منبع: خراسان
