ایمان معماریان ضمن اشاره به معرفی شیرهای ایرانی باغ وحش تهران (هیرمان و ایلدا) به یکدیگر همزمان با روز جهانی شیر (۱۰ اگوست) اظهار کرد: این شیر نر و ماده فعلا فقط برای زندگی مشترک به یکدیگر معرفی شدهاند و در حال حاضر برنامهای برای تکثیر آنها نداریم.
وی با بیان اینکه هیرمان (شیر نر ایرانی باغ وحش تهران) اردیبهشت امسال و ایلدا (جفت ماده) حدود دو ماه گذشته تحت برنامه EEp اتحادیه باغ وحشهای اروپا وارد کشور شدند، تصریح کرد: جایگاه فعلی شیر ایرانی در باغ وحش تهران کاملا استاندارد و حتی مناسبتر از جایگاه قبلی آن در باغ وحش بریستون انگلستان است.
دامپزشک باغ وحش تهران افزود: «هیرمان» و «ایلدا» حدود دو ماه است که در جایگاهی مشترک اما با حفاظ جدا کننده از یکدیگر زندگی میکنند چرا که شیرها ابتدا باید به نشانههای یکدیگر و بوی هم عادت سپس در کنار یکدیگر زندگی کنند. اگر پیش زمینه سازی نباشد میتوانند برای هم خطرساز باشند.
به گفته معماریان «هیرمان» یک برادر دو قلو در باغ وحش بریستون داشت که متاسفانه به دلیل بیماری و مشکل تنفسی او را راحت کردند. پدر آنها نیز وقتی ۱۸ ساله بود مرد و مادرشان نیز هنگام زایمان این دو برادر جان خود را از دست داد.
دامپزشک باغ وحش تهران تصریح کرد: انتقال این دو شیر ایرانی به باغ وحش تهران حدود ۸ سال طول کشید. طی ماههای آخر اعلام کرده بودند که به دلیل تحریمها نمیتوانیم شیرها را به ایران بفرستیم. در پی این اتفاق، اتحادیه باغ وحشهای اروپا به وزارت خارجه انگلستان اعلام کرد که در این برنامه قرار نیست پولی جابهجا شود بنابراین ربطی به تحریمها ندارد.
وی در ادامه به آخرین وضعیت پلنگهای ایرانی باغ وحش تهران اشاره کرد و گفت: این پلنگها طی چند ماه گذشته چندین بار با یکدیگر جفتگیری طبیعی داشتند اما متاسفانه موضوع باردار بودن جفت ماده در حال حاضر منتفی است. حدس ما این است که به دلیل آنکه جفت ماده این پلنگ ایرانی یک دست خود را در تله شکارچیان از دست داده است، وضعیت (پوزیشن) جفت گیری مناسبی نداشته و جفتگیری با موفقیت انجام نشده است.
معماریان افزود: یک بار دیگر جفتگیری طبیعی را برای این پلنگها امتحان میکنیم و اگر همچنان موفقیت آمیز نبود به سراغ لقاح مصنوعی میرویم. شانس پلنگها برای لقاح مصنوعی بسیار بیشتر از یوزپلنگها است.
وی در پایان درباره آخرین وضعیت «کوشکی» و «دلبر» (یوزپلنگهای پارک پردیسان)اظهارکرد: متاسفانه لقاح مصنوعی آنها موفقیت آمیز نبود و در حال حاضر مجبور هستیم برای بقای نسل یوز ایرانی و تکثیر آن در اسارت همچنان این راه را امتحان کنیم.