محقق و پژوهشگر حوزه مردم شناسی جنوب کرمان با گردآوری اطلاعاتی از کتب تاریخی و ریش سفیدان بومی منطقه، ۱۰ نوع باد را برای این خطه نامبرده است.
حمید شهریاری روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا به معرفی بادهای این منطقه پرداخت و گفت: شوباد معروف ترین باد منطقه جنوب کرمان است که شامل نسیمی خنک بوده که در شب های تابستان از سمت جنوب غربی می وزد.
وی افزود: این باد بیشتر بنام شوباد کهنوج معروف است و از قدیم در شعرها، مثَل ها و قصه ها نیز وجود دارد.
شهریاری باد لوار را متعلق به تمامی مناطق جنوب کرمان برشمرد و اظهار داشت: این باد از بادهای داغ و بسیار معروف بوده که روزهای تابستان می وزد و در نقطه مقابل شوباد است.
وی تصریح کرد: باد لوار معروف به آتش باد و باد باران آور بوده که از سمت شمال شرقی می وزد و جالب اینکه شب ها این باد جای خود را به شوباد می سپارد.
این پژوهشگر باد نِم را از دیگر بادهای این منطقه برشمرد و اظهار داشت: این باد، مرطوب و از سمت جنوب غربی می وزد که وزیدن این باد در روز موجب کاهش گرمای آفتاب می شود.
وی به باد خُشکیز هم اشاره و تصریح کرد: این باد نقطه مقابل باد نِم است و از سمت شمال شرقی می وزد و به این باد، باد باران آور هم می گویند.
شهریاری گفت: باد درخت بیدارکن از دیگر بادهای منطقه جنوب کرمان است که بادی موسمی و هم جهت وزش باد خُشکیز است ولی با این تفاوت که در زمستان ها می وزد و وزش بسیار تندی دارد.
وی به باداُستون اشاره کرد و افزود: این باد در گویش رودباری معروف به هنتن رعد و تندر است، او گِردباد را که برای همه شناخته شده هست نیز از دیگر بادهایی برشمرد که در جنوب کرمان می وزد.
این محقق به معرفی باد دولاخ که از جمله بادهای منطقه جنوب کرمان است پرداخت و اظهار داشت: این باد، تند و طوفانی و بدون رعد و برق است.
وی سُهرباد یا سرخ باد را هم از بادهای جنوب کرمان برشمرد و گفت: این باد طوفان سرخ رنگی است که چند سالی یک بار و از جهت شمال شرقی به این دیار می آید.
شهریاری، کوره باد را آخرین نوع باد در جنوب کرمان عنوان کرد و افزود: این نوع باد نمونه خیلی کوچکی از گِردباد است، در حالی که به سرعت دور خود می چرخد، حرکت می کند و خطی از این چرخش تا ارتفاع بالایی می رود.
جنوب کرمان متشکل از هفت شهرستان و یک میلیون نفر جمعیت، یک سوم مساحت استان را به خود اختصاص داده است.
