در سالهای اخیر تردیدی باقی نمانده که شدت گرمایش زمین افزایش یافته و فرصت اندکی برای جبران خسارات وارده به محیط زیست باقی مانده است، نتایج مطالعه محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان میدهد که زیرساختهای مصرف انرژی موجود در زمین، آنقدر زیاد است که گرمایش زمین را از حد سالم آن فراتر میبرند و این موضوع ربطی به ساخت نیروگاههای آتی ندارد.
بر اساس توافقنامه پاریس که سال ۲۰۱۵ منعقد شد، کشورها باید تلاش کنند گرمایش زمین تا سال ۲۱۰۰ از ۱.۵ درجه سانتیگراد فراتر نرود. این توافقنامه همچنین کشورها را تشویق میکند تا افزایش حداکثری ۱.۵ درجه سانتیگرادی دمای زمین را هدف خود قرار دهند تا خطراتی همچون وقوع توفانهای شدید، بالا آمدن سطح آب دریاها و به نابودی کشیده شدن کشاورزی کاهش یابد.
محققان دانشگاه کالیفرنیا در این مطالعه زیرساختهای مصرف سوختهای فسیلی فعال و نقش آنها را در انتشار کربن در جهان در دهههای آتی، مورد بررسی قرار دادند، مبنای این مطالعه و مجموعه دادهها در خصوص زیرساختهای موجود در سال ۲۰۱۸ بر این فرض بود که نیروگاهها و دیگهای بخار موجود تا ۴۰ سال آینده و ماشینهای سبک تا ۱۵ سال دیگر بر روی زمین فعالیت خواهند کرد.
طبق نتایج این مطالعه، نیروگاهها و خودروهای فعال در جهان، حدود ۶۵۸ گیگا تُن دیاکسیدکربن در اتمسفر منتشر خواهند کرد که بیش از کل سقف کربن پیشبینی شده برای گرمایش ۱.۵ درجهای هوا و حدود دو سوم میزان کربنی است که دمای هوای کره زمین را دو درجه گرم میکند. محققان همچنین در این مطالعه به بررسی این موضوع پرداختند که آیا از فعالیت انداختن زودهنگام این منابع میتواند به کاهش انتشار کربن در اتمسفر کمک کند یا خیر، نتایج این مطالعه نشان داد که اگر نیروگاههای موجود به جای ۴۰ سال فعالیت بعد از ۲۵ سال فعالیت بازنشسته شوند هنوز میتوان از افزایش ۱.۵ درجهای گرمایش هوا جلوگیری کرد.
محققان در این مطالعه نیروگاههای در حال ساخت یا آنها که قرار است ساخته شوند را نیز مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند که در صورت ساخت این نیروگاهها، آنها نیز ۱۸۸ گیگا تُن دیاکسید کربن بیشتر به رقم ذکر شده اضافه خواهند کرد.
به گفته محققان، نتایج مطالعه آنها نشان میدهد که بر اساس اهداف بینالمللی اوضاع اقلیمی هوا اصولاً هیچ جایی برای افزودن زیرساختهای جدید انتشار دیاکسید کربن وجود ندارد، همچنین لازم است که نیروگاههای موجود که با سوخت فسیلی کار میکنند و تجهیزات صنعتی زودتر از به پایان رسیدن طول عمر آنها، بازنشسته شوند، بدون این تغییرات اهداف توافق پاریس در معرض خطر قرار میگیرد.
نتایج این مطالعه در مجله نیچر (Nature) منتشر شده است.