پليس راه اعلام كرد كه متأسفانه آمار واژگوني خودروها در حال افزایش است عدم توجه به جلو به خاطر استفاده از تلفن همراه و رانندگي در حال خستگي و خواب آلودگي دو علت اصلي فجايع روزهاي اخير بوده است.
سرهنگ محمد حسین حمیدی فرمانده پلیس راه کشور در گفت و گو با
عصر ایران با اشاره به افزایش میزان تصادفات ناشی از واژگونی در محور های کشورگفت: متاسفانه 40 درصد از تصادفات در طی 2 روز گذشته ناشی از واژگونی خودرو به دلیل خستگی و خواب آلودگی راننده و عدم توجه به جلو بوده است.
وی ادامه داد:
واژگونی خودرو عمدتا به دلیل خستگی و خواب آلودگی راننده وعدم توجه به جلو نیز به دلیل عدم رعایت سرعت مطمئن ، صحبت با تلفن همراه و خوردن و آشامیدن در زمان رانندگی است.وی با بیان اینکه بیشتر واژگونی خودرو ها معمولا در روز به وقوع پیوسته است خاطر نشان کرد: اینگونه تصادفات معمولا به دلیل اینکه راننده روز قبل استراحت کافی نداشته و با خستگی اقدام به سفر می کند به وقوع می پیوندد.
فرمانده پلیس راه کشور در پایان به خانواده ها توصیه کرد تا در مسافرت ها هوای راننده را داشته باشند و اگر راننده احساس خستگی می کند حتما از وی بخواهند تا در جایی استراحت کرده و پس از تجدید قوا دوباره به مسیر ادامه دهد .
همانطور که در اظهارات فرمانده پلیس راه کشور آمده است متاسفانه تلفات ناشی از واژگونی ناشی از خستگی و خواب آلودگی در حال افزایش است چیزی جز این نمی توانیم بگوییم:
خواهش می کنیم و باز هم خواهش می کنیم با احتیاط و دقت بیشتری برانید. حیف است که نوروز، رنگ خون بگیرد و جشن مان به عزا تبدیل شود.
"من می توانم جلوی خوابیدنم را هنگام رانندگی بگیرم" ، این یکی از مرگبارترین تصورات راننده هاست. کسانی که موقع رانندگی خوابشان گرفته و از تصادف جان سالم به در برده اند می گویند که تا آخرین لحظه فکر می کردند که می توانند چشمان خود را کنترل کنند ولی اصلاً یادشان نمی آید که چه زمانی خواب شان برده تا این که با صدای تصادف یا سرنشینان از خواب پریده اند... .
بلند کردن صدای رادیو یا موسیقی ، خوردن چای و نسکافه، جویدن آدامس یا پایین کشیدن شیشه ها هم تنها خودفریبی هستند.
خودفریبی دیگر این است: "فقط چند کیلومتر باقی مانده است تا به مقصد، پمپ بنرین یا استراحتگاه بین راهی برسم." غافل از این که فاجعه درست در همین چند کیلومتر محدود در کمین است.
واژگونی، مهم ترین پیامد خواب آلودگی است. یک ربع خوابیدن در جای امنی کنار جاده، می تواند زندگی شما و دیگران را نجات دهد: 15 دقیقه طلایی.
اصلاً و اصلاً و اصلاً به خواب مجال ندهید پشت فرمان سراغ چشمان تان بیاید. حتی اگر 5 کیلومتر هم تا مقصد باقی است، آن 15 دقیقه طلایی برای خوابیدن را فراموش نکنید. گاهی وقت ها، یک ربع خواب سبک می تواند شما را از مرگ، قطع نخاع و ... نجات دهد.
اگر هم راننده نیستید، حواس تان به راننده باشد تا خوابش نبرد. وقتی همه سرنشینان خواب هستند، راننده هم تحت تأثیر فضای خواب آلوده، به خواب می رود و همه را به کشتن می دهد. وظیفه سرنشینان در سرحال نگه داشتن راننده را جدی بگیرید.
