منطقه اردبیل، آتش افروختن در عصر روز سه‌شنبه از مهم‌ترین رسوم چهارشنبه‌سوری است. در این روز بچه‌های کوچک لباس‌های نویی می‌پوشند و از صبح زود « گون» را در سه یا چهار پشته جمع می‌کنند و تا تاریک شدن هوا لحظه‌شماری می‌کنند. وقت غروب گون‌ها را آتش زده و تمام اعضای خانواده چندین بار از روی آتش می‌پرند و می‌گویند « منیم ساریلیتیم سنون، منون قیرمیز بلغون منیم» یعنی ناراحتی من مال تو، تمام صفا و خوشی تو مال من، هم‌چنین می‌گویند: « آغرلیغیم، بیغیر لیغیم، دیش آغریم، باش آغریم بوردا جاقال» یعنی کابوس و ناراحتی من، دندان‌درد و سردرد من در این‌جا ماندگار شد. دن ایستاتمان دیگر رسم چهارشنبه‌سوری است. روز ما قبل سه‌شنبه بانوی هر خانه عدس و نخود و ... را خیش می‌کند که این رسم را « دن ایستاتماق» می‌گویند. این حبوبات خیس‌شده روز سه‌شنبه به هم‌راه گندم برشته می‌شود. به گندم برشته کنجد یا مغز گردو اضافه شده و به عنوان آجیل شب چهارشنبه سوری مورد مصرف قرار می‌گیرد.
از دیگر رسم‌های این شب فال‌گوش «تولاق آستی» است که مردم برای اطلاع از سرنوشت و آینده خود در حالی که انگشت در گوششان قرا می‌دهند و به خانه‌ی همسایه‌ها راهی می‌شوند و در نزدیکی در یا پنجره دست‌هایشان را از گوش خارج می‌کنند، در این لحظه آن‌چه می‌شنوند، بر اساس آن نیت خود را تعبیر می‌کنند.
در شب چارشنبه‌سوری جوانان و نوجوانان دستمال یا پارچه‌ای را به داخل خانه فامیل و همسایه‌های خود می‌اندازند و صاحب خانه هدیه نقدی یا غیر نقدی به دستمال می‌بندد. اهالی استان اردبیل به این رسم «قورشاق آتماق» می‌گویند. این کار طوری انجام می‌گیرد که صاحب دستمال برای صاحب‌خانه شناخته نشود. « اوزوگ آتدی» از دیگر رسم‌های شب چهارشنبه‌سوری است. در این رسم 10 تا 20 نفر در خانه‌ای جمع می‌شوند و داخل تشت نسبتا بزرگ آب می‌ریزند و رویش را با پارچه سفید یا قرمز می‌پوشانند.
هر کس انگشتر خود را داخل آب می‌اندازد، همه به نوبت یک دوبیتی یا یک بیت شعر می‌خوانند. فردی که دو بیتی خواند به خودش یا کسی دیگر دستش را از زیر پارچه به آب وارد می‌کند و بدون آن‌که داخل تشت را ببیند، انگشتری را بیرون می‌آورد. اگر انگشتری مال خواننده ترانه بود، نیت خود را با توجه به آن شعر تعبیر می‌کند، در غیر این صورت انگشتری هر کس بیرون آید آن شعر با نیت او تعبیر می‌شود.
در شب چهارشنبه سوری « بوقدا آتماق» رسمی است که بیش‌تر در مورد دختران دم بخت اجرا می‌شود. دراین رسم تکه فلزی را روی آتش می‌گذارند، وقتی که کاملا داغ شد، به‌نام هر دختر یک دانه گندم روی آتش می‌گذارند. گندم هر کس زودتر از روی آتش پرید، می‌گویند او زودتر از همه ازدواج خواهد کرد. پریدن از روی آب که در زبان محلی به آن «سواوستوندان آتلاتماق» می‌گویند در صبح روز چهارشنبه اجرا می‌شود.
به محض پایان شب و آغاز روز چهاشنبه بچه‌ها، جوانان و بزرگسالان به سوی رودخانه‌ها و جوی‌ها می‌روند و از روی آب‌های جاری می‌پرند و هنگام پریدن از روی آب همان جمله‌هایی را تکرار می‌کنند که موقع پریدن از روی آتش می‌گویند. هم‌چنین هر کس در کنار جوی آب مقدار کمی از موی خود را بریده و در آب می‌اندازد تا سال آینده سال خوبی برای صاحب مو باشد.
در این روز هم‌چنین زن‌های خانه‌دار با یک کوزه از چشمه‌ها آب می‌آورند و در گوشه اتاق‌ها می‌پاشند و معتقد هستند بعد از آن آب دیگر حشره‌های موذی در اتاق‌ها وارد نمی‌شوند. در شب چهارشنبه برای دخترانی که نامزد هستند، از طرف خانه شوهری هدیه‌ای فرستاده می‌شود. این هدیه برنج، ماهی و شمع به هم‌راه پارچه یا طلاست. هم‌چنین برای دختران ازدواج‌کرده هدیه‌ای هم‌چون هدیه یادشده از طرف پدر و مادر یا برادر فرستاده می‌شود که این هدیه در اردبیل « بایرام پایی» گفته می‌شود. غذای شب چارشنبه‌سوری در استان اردبیل معمولا شیرپلو با ماهی است که هم‌راه آن کوکوسبزی نیز درست می‌شود.
سبزی این کوکومعمولا هفت نوع است که درروستاها این سبزی‌ها از مراتع تهیه می‌شود. در روز چهارشنبه همه به یکدیگر عید را با گفتن جمله « چرشنبه بایرامیز مبارک اولسون» تبریک می‌گویند. انفجار ترقه در روز و شب چهارشنبه‌سوری از دیگر برنامه‌های جوانان و نوجوانان و سطح شهرها و روستاهاست.
