به گزارش قلم، روزنامه شرق در یادداشت صفحه نخست خود به بررسی عملکرد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حوزه فسادستیزی و شفافیت پرداخت و نوشت: اگر رویکرد شریعتمداری در ابتدای دوره حضور در این وزارتخانه و تاباندن نورافکن‌ها به تاریکخانه شرکتهای متعدد و اعلام اسامی اعضای هئیت‌مدیره شرکت‌ها از جمله شستا را به عنوان مصداقی از شفافیت بدانیم، او در این بخش نمره خوبی گرفته است.
بعد از انتشار اسامی افراد زیرمجموعه وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی با شناسایی اعضای دوشغله هیئت‌‌مدیره‌های شرکتهای این وزارتخانه، همچنین بازنشسته‌ها و افرادی با مدرک غیر‌مرتبط، رسانه‌ها و افکار عمومی این فهرست در از زوایای گوناگونی مورد تحلیل قرار گرفت. اگر رویکرد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در ابتدای دوره حضور خود در این وزارتخانه و تاباندن نورافکن‌ها به تاریکخانه شرکتهای متعدد زیرمجموعه خود و اعلام اسامی اعضای هیئتمدیره شرکت‌ها را به‌عنوان مصداقی از شفافیت بدانیم، او در این بخش نمره خوبی گرفته است. بسیاری از دوشغله‌‌ها برکنار شدند و اقدامات اصلاحی مناسبی انجام شد. بعد از این شفافیت او به جوان‌گرایی روی آورد، به طور جد پیگیر مطالبات کلان شرکتهای زیرمجموعه شده و سامانه شفافیت معاملات و قراردادها را ایجاد کرد.
این
یادداشت قصد آن را ندارد که بگوید در این مدت شفافیت در وزارت یادشده به حد
اعلی رسیده؛ ولی راه‌های رفته اخیر بسیار ارزشمند است. میتوان الگوی
شفافسازی مدیران عامل و اعضای هیئتمدیره در وزارت تعاون، کار و رفاه را
به‌عنوان نمونه قلمداد کرد و گفت «میتوان در کشور شفاف عمل
کرد».در‌حال‌حاضر بخش‌های عظیمی در اقتصاد وجود دارند که تاریک هستند و
مشخص نیست حتی مدیران این شرکت‌ها و مجموعه‌ها چه کسانی هستند؟ چه سوابقی
دارند؟ نمی‌دانیم اسامی مدیران و اعضای هیئتمدیره شرکتهای زیرمجموعه
برخی دیگر از سازمان‌های بازنشستگی خارج از دولت چه ترکیبی دارند؟ یا
شرکتهای زیر‌مجموعه‌های دولت، برخی هلدینگ‌ها و شرکتهای زیر‌مجموعه‌های
وزارت نفت و صندوق بازنشستگی آن و شرکتهای صندوق ذخیره فرهنگیان و...
چقدر در مسیر شفافیت حرکت کرده‌اند. همچنین برای ما مجهول است که اسامی
هیئتمدیره شرکتهای زیرمجموعه بانک‌ها و هلدینگ‌های آنان چه کسانی هستند،
فرایند انتصابات در بنیادهای خارج از دولت و معاملات و قراردادهای آنها به
چه صورت انجام می‌شود.
جالب این است که هیچ‌کس، نه نماینده مجلس و نه
رسانه‌ها از وزرای مربوطه و مدیران بنیادها خواستار شفافسازی نشده‌‌اند.
سؤالی که مطرح می‌شود، این است که چرا فلان سایت یا روزنامه تاکنون
خواستار شفافیت در بنیادها نشده است؟ نکته‌ای که توجه‌ها را به خود جلب
می‌‌کند، این است که گویا قرار است هرکس بیشتر شفاف باشد، بیشتر مورد حمله و
بازخواست رسانه‌ای قرار بگیرد. وقتی مسئولی روی به شفافیت آورده، نباید به
او به دلیل یک مدیر دوشغله یا بازنشسته در فلان شرکت کوچک حمله شود؛ ولی
وزارتخانه‌ها و مسئولان غیرشفاف دیگر با هزاران مدیر بازنشسته و دوشغله در
حاشیه امن باشند. گرچه با آن مدیر متخلف نیز باید در جای خود برخورد کرد.
به نظر می‌رسد مطالبه‌ای جدی باید صورت بگیرد و مردم و رسانه‌ها از همه
مجموعه‌هایی که دارای فعالیت‌های اقتصادی هستند، بخواهند دست‌کم اسامی
مدیران و اعضای هیئتمدیره زیرمجموعه خود را شفافسازی کنند.
نباید غیرشفافها و مدیران پنهان‌کار پشت شفافیت عده‌ای دیگر پنهان شوند، تیرها به وزیر به دنبال شفافیت بخورد و آن غیرشفافها با خیال آسوده در مجموعه‌های غیرشفاف اقتصادی خود کماکان در حاشیه امن باشند.روی بدبینانه رویه حمله به مسئولان شفاف این است که عده‌ای با حمله به افراد و نهادهای شفاف قصد دارند حواس مردم را از زیر‌مجموعه‌های خود منحرف کنند. درباره شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی سخن گفته می‌شود؛ در‌حالی‌که این شرکت از هم‌ردیفان خود شفاف‌تر است. چرا هیچ رسانه‌ای به انتصابات قومی و قبیله‌ای در شرکت سرمایه‌گذاری یک بانک و انتصاب بازنشستگان در هلدینگ زیرمجموعه برخی وزارتخانه‌ها نپرداخته و افشاگری نکرده است؟ خلاصه اینکه نمایندگان مجلس، رسانه‌ها و سیاسیون نباید به گونه‌ای رفتار کنند که مدیران غیرشفاف در فضای غبارآلود حمله به یک وزیر شفافیت پنهان شوند و ندانند یا نخواهند بدانند که در آن مجموعه‌های پرابهام چه می‌گذرد.
در ادامه این یادداشت آمده‌است: میتوان الگوی شفافسازی مدیران عامل و هیئتمدیره در وزارت تعاون را نمونه قلمداد و گفت میتوان در کشور شفاف عمل کرد.
