دوره قاجار، زمانه گسترش ارتباطات و رفت و آمدها بین ایرانیان و به اصطلاح فرنگی‌ها به حساب می‌آمد. وزرا، دولتمردان و فرهیختگان خارجی دوستدار بازدید از اصفهان، شهری با آثار و بناهای زیبایی از نظر معماری و رنگ، بودند و سفرهای بسیاری به این شهر داشتند. قلم این مهمانان خارجی در راستای نشان دادن شکوه شهرها و بناهای تاریخی نیز بر کاغذ آمده و گزارش سفرهایی که به اصفهان داشتند، را به ثبت رسانده‌اند. بنابراین اکنون سفرنامه‌هایی از آن دوران در دست است که به سبب حجم زیاد کتاب ممکن است، مردم به خواندن آنها رغبتی نداشته باشند. اما این کتاب‌ها می‌تواند شناختی از گذشته در اختیار خواننده قرار دهد. شناختی که نه تنها می‌تواند اطلاعاتی ارزشمند در زمینه بافت و ساخت فرهنگی و بناهای آن دوره داشته باشد؛ بلکه نگاهی به خواننده عرضه می‌کند که با استفاده از ایده‌های حاصل از این نگاه می‌توان در راستای بهبود وضعیت شهر به خدمت گرفته شود.