پوست انسان حاوی سلول‌های عصبی بسیار حساس که قادر است فشار، دما و دیگر احساسات را که درتعامل لمسی با محیط احساس می‌کنیم، تشخیص دهد. دانشمندان به منظور کمک به دستگاه‌های روباتیک و پروتزی به‌نحوی که قادر به کسب همین توانایی‌ها، مشابه دست انسان شوند، در تلاشند تا پوست‌های الکترونیکی را توسعه دهند. درحال حاضر مجله (ACS Applied Materials & Interfaces) به نقل از محققان خبر از روش تازه‌ای داده است که می‌تواند پوست الکترونیکی فوق نازک و به‌شدت قابل انعطافی را ایجاد کند. این پوست الکترونیکی در زمینه طیف وسیعی از تعامل انسان و ماشین کاربرد دارد. از این پوست الکترونیک می‌توان در بسیاری برنامه‌های کاربردی، از جمله پروتز، دستگاه‌های مانیتور سلامت بدن قابل اتصال به بدن، روباتیک و نیز واقعیت مجازی استفاده کرد. با این حال مهم‌ترین چالش دراین زمینه انتقال مدارهای الکتریکی فوق‌العاده روی سطوح پیچیده (3D) است و سپس بهره‌گیری از انرژی الکتریکی که به قدر کافی قابل‌انعطاف و قابل کش آمدن باشد تا امکان حرکت را هم داشته باشد. بعضی دانشمندان برای این منظور«تاتوهای الکترونیکی» قابل انعطافی تولید کرده‌اند اما این تولیدات معمولا کند و بسیار گران است. همچنین نیاز به روش‌های موسوم به «اتاق تمیز» دارد که معمولا در کارهای فوتولیتوگرافی استفاده می‌شود.