لیگ برتر فوتبال ایران تا امروز قریب به 20 بازیکن عراقی را به خود دیده است. برخی از آنها مانند عماد رضا در ترکیب سپاهان، مهند مهدی النداوی برای صنعت نفت، عبدالوهاب ابوالهیل (استقلال اهواز، سپاهان، فولاد خوزستان ) و ... خوش درخشیدند. بعضی مثل هوار ملامحمد هم پیراهن پرسپولیس را تن کردند، هم برای استقلال توپ زدند، عده ای مثل باسم عباس و احمد مناجد در استقلال اهواز، علی ناصر برای پیکان یا جاسم محمد در ابومسلم به سختی حتی به یاد می آیند و البته چهره ای مثل کرار جاسم هم به سختی از یاد می رود!
خالد ابراهیم در ابومسلم، نوری صبری و علی کریم در مس کرمان، صالح سدیر در راه آهن ری و حسام فوزی در پگاه رشت هم هر یک به تنهایی به خاطر حضورشان مقادیر قابل توجهی ارز از کشور خارج کردند بدون اینکه درخشش فوق العاده ای داشته باشند.
فوتبال ایران و عراق در طی سالیان طولانی شباهت های بسیاری به هم داشته است. بازیکنان عراقی گرچه متکی به قدرت بدنی هستند اما در میان آنها خلاقیت فردی و تکنیک بسیار دیده می شود. حتی شاید بتوان گفت از لحاظ سیمای ظاهری، در میان کشورهای عربی، عراقی ها بیشترین شباهت چهره را به ما دارند و رنج آور است که علیرغم اشتراکات مذهبی، 8 سال علیه هم جنگیدیم!
بشار رسن بنیان 20 ساله که از تیم «القوه جویه» یا همان نیروی هوایی به جمع پرسپولیسی ها می پیوندد، در عراق به عنوان یک ستاره استثنایی مورد تحسین بسیاری از کارشناسان قرار گرفته است. او فوتبال خود را از مدرسه فوتبال "عموبابا" آغاز کرد. "عموبابا" مشهوترین بازیکن و مربی آشوری تبار فوتبال عراق بود که البته در آخرین سال حضور بشار در این مدرسه فوت کرد.
بشار در 14 سالگی مورد توجه باشگاه نیروی هوایی قرار گرفت. وقتی طاهراحمد بازی او را دید بی درنگ با این چهره که فراتر از سن و سالش بازی می کرد قرارداد بست تا بشار رسن به جوان ترین بازیکنی تبدیل شود که در تاریخ 86 ساله باشگاه نیروی هوایی عراق به عضویت آن درآمده است.
او وقتی پیراهن تیم زیر 17 سال عراق را به تن داشت در سال 2011 در دیدار مقابل ایران تک گل عراقی ها را به ثمر رساند. دیداری که البته با نتیجه 1-1 به پایان رسید.
بشار رسن بعد از بازی در تیم های زیر 20 و زیر 23 سال عراق، وقتی تنها 17 سال داشت پیراهن تیم ملی عراق را در دیداری دوستانه مقابل پرو به تن کرد و در مجموع 10 بازی ملی در کارنامه اش دارد.
او یک بازیکن راست پاست. تکنیک بسیار خوبی دارد. توپ معمولاً به ندرت از پایش جدا می شود و هنگام دریبل زنی به خوبی از پای چپش هم برای مهار توپ استفاده می کند. بشار با قد 175 سانتیمتریبا جسارت در درگیری های شرکت می کند، تکل های سریع در جا می زند و در نفوذ از جناح راست مهارت دارد.
این هافبک که برانکو ایوانکویچ بازش اش را از سال پیش پسندیده است بیش از آنکه گلزن باشد، یک فانتزی باز است که پاس های نهایی سالمی را به هافبک ها و دیگر مهاجمان می رساند. او در تیم ملی عراق و نیروی هوایی شماره 13 را به تن می کرد اما حالا که یکی از سهمیه های زیر 23 ساله پرسپولیس به شمار می رود و دیرتر از سایرین به این تیم پیوسته زیر سایه نام های پررنگ قرمزها قرار می گیرد و باید به انتظار نشست و دید آیا می تواند برای خود در ترکیب جایی پیدا کند؟
حضور این پلی میکر تکنیکی عراقی در پرسپولیس و همچنین اضافه شدن علی(شایان)مصلح که بازی های درخشانش در سپیدرودرشت دل از خیلی ها بُرد شاید بتواند جای خالی سروش رفیعی را برای قرمزها پر کند. از سوی دیگر آنها می توانند مثل داریوش شجاعیان که پیراهن آّبی استقلال را تن کرد و تکنیک خیره کننده ای دارد لیگ برتر فوتبال ایران را جذاب تر کنند.
پرسش نهایی اما ساده است؛ بشار رسن کدام راه را می رود؟ راه جاسم کرار یا عماد رضا؟ شاید هم احمد مناجد!.. البته اگر به سرنوشت اوکراینی ها دچار نشود که هیچکس در آخر متوجه نشد چطور به این تیم تحمیل شدند؟!
