احمد خاتمي امام جمعه موقت تهران با بیان اینکه مسئولیت‌ها در نظام اسلامی «امانت‌های سیاسی» هستند، گفت: نمایندگانی در شأن ملت ایران هستند که مسئولیت را امانت بدانند نه لقمه چرب.
او در خطبه‌های نماز جمعه با اشاره به امانت‌های الهی اظهار داشت: آدم‌های خداترس و کسانی که به خداوند ایمان دارند پای قولشان می‌ایستند و به امانت خیانت نمی‌کنند، از سفارش‌های مکرر امامان به اصحابشان حفظ امانت است، در جامعه دینی ما از فضیلت امانتداری فراوان گفته شده و باز هم باید بیان شود.
در ادامه گزیده اظهارات خطیب این هفته نماز جمعه تهران را در ادامه می‌خوانیم:
* باید به گستره امانت توجه داشته باشیم، قرآن و روایات امانت را گسترده‌تر از مسائل مادی می‌دانند، امانت‌های اعتقادی داریم، امانت‌های فرهنگی ، اخلاقی، عملی و سیاسی هم داریم. از نگاه قرآن و روایات امانت‌های سیاسی اگر از امانت‌های مالی مهمتر نباشد، کمتر نیست.
هر مسئولیت و پستی در نظام سیاسی دینی که به کسی واگذار می‌شود، امانت سیاسی هستند، از بالاترین مسئولیت که در کشور ما رهبری است امانت سیاسی محسوب می‌شود تا نمایندگی مجلس شورای اسلامی، شوراها و مجلس خبرگان رهبری.
* وقتی بالاترین مسئولیت در نظام سیاسی ایران امانت محسوب می‌شود باقی مسئولیت‌ها هم امانت هستند. باید با این بینش وارد میدان شویم، این امانت باید به اهلش سپرده شود. کسانی که کارگزارند و در حقیقت در پی آن هستند که امانت به صاحب امانت برسد باید خودشان امین باشند، هیات های اجرایی و هیات‌های نظارت باید خودشان امین باشند و امین بودن این افراد به دو چیز بستگی دارد اولین موضوع تسلیم بودن در برابر قانون و دوم اجرای قانون است.
* اگر کارگزاری بگوید من زیر بار رد صلاحیت‌های شورای نگهبان نمی‌روم، به زیر مجموعه خودش هم بگوید شما هم زیر بار رد صلاحیت‌ها نروید، نام این تقلب است، این تسلیم شدن در برابر قانون محسوب نمی‌شود. کسی که خودش تسلیم قانون نیست می‌خواهد مجری قانون باشد، کسانی که حلقه واسط هستند و خودشان می‌خواهند امانت را به امین آن واگذار کنند، خودشان باید امین باشند. کسی که امین نباشد قهرا نمی تواند قانون را اجرا کند.
* در همه رده‌ها در قوه مجریه، قضائیه و مقننه، کسانی در شأن این نظام هستند که بینش آنان راجع به مسئولیت «امانت» باشد. مسئولیت‌ها لقمه چرب نیستند بلکه امانتی هستند که برای مدتی به افرادی واگذار می‌شوند.
* بینشی که مسئولیت را امانت می‌داند و بینشی که مسئولیت را لقمه چرب تلقی می‌کند زمین تا آسمان با هم متفاوت هستند. کسانی که نمایندگی مجلس را لقمه چرب می‌دانند، حرص می‌زند، عطش به خرج می‌دهد و تشنه قدرت است؛ اما کسانی که مسئولیت را امانت الهی می‌دانند هیچ حرصی ندارند و در آرامش کامل قرار دارد.
* کسانی که مسئولیت را امانت می دانند نمی‌گویند به هر قیمتی شده باید به این مسئولیت دست یابیم، اما کسانی که مسئولیت را لقمه چرب تلقی می‌کنند می‌گویند هر طور شده باید به آن دست یابیم اگر از حلال و حرام برای آنان سخن بگوییم می‌گویند این موضوعات را کنار بگذارید، می‌گویند بگذارید ما به مجلس برسیم چون بینش آنها به مسئولیت امانت نیست.
* کسی که بینش امانت نسبت به مسئولیت دارد به قانون احترام می‌گذارد،تسلیم قانون است اما کسانی که مسئولیت‌ها را لقمه چرب می‌دانند می‌گویند برای رسیدن به مسئولیت حتی اگر لازم باشد از قانون هم عبور می‌کنیم؛ کسی که بینش امانت دارد دروغ نمی‌گوید و وعده دروغین به مردم نمی‌دهد. اما کسانی که امانت را لقمه چرب می‌دانند وعده دروغینی به مردم می‌دهند که در اختیاراتشان هم نیست، بعد که مردم مطالبه می‌کنند، می‌گویند ما خواستیم اما نگذاشتند.
کسانی که مسئولیت‌ها را امانت الهی می‌دانند خرج میلیاردی برای رسیدن به آن مسئولیت نمی‌کند، برخی اگر رأی هم بیاورند و وارد مجلس شورای اسلامی شوند، حقوق چهار ساله آنان به اندازه هزینه تبلیغاتشان برای رسیدن به این مسئولیت هم نمی‌شود، کسانی که امین هستند می‌گویند تکلیف من آمدن به میدان و تکلیف مردم رای دادن به کسانی است که تشخیص می‌دهند صلاحیت دارند اما کسانی که مسئولیت ها را لقمه چرب می‌دانند تبلیغاتشان سر از میلیاردها تومان پول در می‌آورد.
* کسانی که مسئولیت‌ها را امانت می‌دانند اثبات خودشان را به قیمت تخریب رقیب نمی‌دانند، اما کسانی که مسئولیت‌ها را لقمه چرب می‌بینند اثبات خودشان را به قیمت تخریب رقیب در نظر می‌گیرد، نمایندگانی در شان ملت ایران هستند که مسئولیت‌ها را امانت بداند نه لقمه چرب.
* همان‌گونه که شنیدید برجام بالاخره این فرجام رسید و همه شما در جریان هستید. باید در این عرصه از شما مردم خوب و مقاوم تقدیر و تشکر کنیم، اگر مقاومت شما مردم و مقاومت فرزندان شما نبود ما در اراک آن تاسیسات پیشرفته را نداشتیم و یا در فردو از تاسیسات پیشرفته برخوردار نمی‌بودیم، این دستاوردها ثمره شیرین مقاومت و ایستادگی ملت ایران است.
* توافق هسته‌ای فتح‌الفتوح نبود، هیچ ایرانی وجود ندارد که صحنه برداشتن قلب رآکتور هسته‌ای اراک را ببیند و حسرت نخورد.
* فناوران و دانشمندان هسته‌ای ما برای تکمیل این فناوری 12 سال رنج و مشقت کشیدند و خون‌دل‌ها خوردند.
*آنهایی که توافق هسته‌ای را شکست می‌دانند نیز نادرست است، کدام شکست؟ کدام فروخته شدن کشور؟ مگر می‌شود کشوری رهبری بیدار چون مقام معظم رهبری داشته باشد و کشور فروخته شود؟! وقتی رهبر انقلاب مسئولان مذاکره‌کنندگان را امین، متدین و شجاع می‌دانند، آیا این افراد کشور را می‌فروشند؟
*ما طبق تعبیر امیرالمومنین (ع) توافق هسته‌ای را خیر و شر می‌دانیم. عاقل کسی است که خیر را از شر انتخاب کند. بنابراین اگر موفقیتی بوده، موفقیت به لطف خداوند بوده است و ما نباید خداوند را از یاد ببریم.
* اگر این موفقیت را به لطف و عنایت خدا بدانیم، جلوی غرور فردی و جناحی گرفته می‌شود و رئیس‌جمهور نیز تعبیر درستی داشت که این پیروزی از آن ملت بود.
* اینکه بگوییم آمریکا به ما لطف کرده و توافق صورت داده است، بزک کردن دشمن است. اوباما در همان حالی که برجام را امضا می‌کرد، در همان حال نیز تحریم‌های جدید را علیه ما امضا کرد و این یعنی آمریکا همان شیطان سال‌های پیش است.
* برخی‌ها در درون کشور به آمریکا تمایل دارند، اینها افرادی هستند و جز ارتجاع و عقب‌گرد را نمی‌خواهند. این افراد فردا به این ملت «مرگ بر آمریکا» گو تندرو نگویند، بلکه شما خودتان تندرو هستید که ملت را درک نمی‌کنید.
* مسئله مهم در انتخابات، قانونمداری عملی است. ما به این نوع از قانونمداری اعتقاد داریم، نه قانونمداری شعاری.
* برخی‌ها اگر نظر خودشان تأمین نشود، شورای نگهبان و هیأت نظارت را هتک حرمت می‌کنند و این مصداق قانونمداری شعاری است.
* قانون طبق اصل 99، نظارت را به شورای نگهبان واگذار کرده و شورای نگهبان نیز در سال 1373، نظارت را استصوابی دانسته است. بنابراین عدم احراز شده و رد صلاحیت‌شده‌ها حق قانونی اعتراض دارند و هیچ‌کس هم مدعی نیست که شورای نگهبان و هیأت نظارت معصوم هستند. خیر، اما این افراد باید طبق قانون مسائل را دنبال کنند.
* عدم احراز و رد صلاحیت برای مجلس است. این به معنای این نیست که این فرد دیگر در هیچ‌یک از سنگرهای این نظام به درد نمی‌خورد. بنابراین این نامزدهایی که صلاحیت‌شان احراز نشده، سرافراز از پس این امتحان بیرون بیایند و طوری عمل نکنند که نشود در جاهای دیگر از آنها استفاده کرد.
* توهین به شورای نگهبان سابقه دیرینه‌ای دارد و امام(ره) و مقام معظم رهبری بارها در این خصوص پاسخ دادند و بنده نیز با شناختی که از فقهای شورای نگهبان دارم، معتقدم که این بزرگواران دین‌شان را به حزب و آن حزب نمی‌فروشند.
* تریبون‌دارها مراقب حرف‌هایشان باشند. مسئولان محترم فکر نکنند حرف‌هایشان همچون سخنان یک شهروند معمولی است؛ چرا که اگر شما اهانت کنید، آرام‌آرام زیردستانتان نیز جسارت می‌یابند و اهانت می‌کنند.
* مسئولان مدام دم از قانون و قانون می‌زنند، اما گاهی برخی از اجتماعات تبدیل به میتینگ ضد شورای نگهبان می‌شود و این به مصلحت نیست، حتی به مصلحت انتخاباتی که شما قرار است آن را برگزار کنید، نیست.
* شورای نگهبان با این فشارها عقب‌نشینی نمی‌کند، این‌گونه رفتارها سبب غبارآلود شدن فضا و سپس سبب ایجاد فتنه می‌شود. اگر می‌خواهید فضای انتخابات سالم باشد، باید مراقب حرف‌هایمان باشیم.
* هیچ‌کس به دنبال آرامش قبرستانی نیست، بنابراین باید انتقاد کرد، اما نه با نیش؛ چرا که نیش، نیش می‌آورد و حرف زیبا، حرف زیبا.
* بنده به‌عنوان یک طلبه کوچک که شاگرد برخی از فقهای شورای نگهبان هستم، می‌گویم این حق‌الناس بسیار مهم است. اگر دیدید که رد شدن برخی نامزدها مبنا ندارد، تأییدشان کنید و آنهایی را هم که صلاحیت ندارند، زیر بار صلاحیت‌شان نروید.
*برخی‌ها آبروی این و آن برایشان مهمتر از آبروی نظام است، در حالی‌که نظام امانت شهیدان است و شورای نگهبان در این عرصه باید امانت شهیدان را حفظ کند و از انتقادات و سرزنش‌های نابجا بیمی به خود راه ندهند.
