این روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب با اشاره به دیدگاهی که معتقد است روزنامه‌نگاران با ورود به نهادهایی مانند شورای شهر از دیدگاه انتقادی و رسالت خود فاصله خواهند گرفت، افزود: براساس حقوق شهروندی؛ هر شخصی حق انتخاب شدن و انتخاب کردن دارد و هیچکسی نمی‌تواند او را از این حق محروم کند؛ این حقی است که باید در مورد هر صنفی به رسمیت بشناسیم، چراکه همه شهروندان را برابر می‌دانیم.
وی افزود: روزنامه‌نگارانی را می‌شناسیم که عضو شورای مرکزی احزاب شده‌اند. این امر که کسی بخواهد خود را به رای مردم بگذارد، طبیعی است و در نهایت مردم هستند که در مورد آن شخص تصمیم خواهند گرفت. بعضی دوستان و هم صنفی‌ها که در احزاب وارد شده و فعالیت حزبی می‌کنند، نباید از بقیه انتقاد کنند که چرا شما وارد فعالیت‌های این چنینی می‌شوید.
وی همچنین یادآور شد در انتخابات‌های مختلف تمامی ادوار از مجلس شورای اسلامی گرفته تا شوراهای شهر و روستا همواره میانگین حضور روزنامه‌نگاران نسبت به اصناف دیگر، بسیار پایین بوده است؛ با این حال در میان همین معدود روزنامه‌نگارانی که در عرصه انتخابات حضور یافته‌اند کسانی را می‌بینیم که نامشان در تاریخ ماندگار شده است و هیچ‌گاه نام به ننگ نیالوده‌اند؛ در همین روزگار ما زنده‌یاد احمد بورقانی یکی از روزنامه‌نگارانی است که چه در دوران نمایندگی مجلس و چه در زمانی که معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد بود، همه تلاش خود را برای آزادی بیان و خدمت به آگاهی عمومی به‌کار گرفت.
کرمی تصریح کرد: در تمامی چهار دوره‌ای که از عمر شورای شهر می‌گذرد، چند نفر از اصحاب رسانه و مطبوعات شرکت کرده یا تاثیرگذار بوده‌اند؟ در حالی که متخصصان تمامی حوزه‌ها حضور داشتند اما تفاوت محسوسی با دیگر اعضا نداشتند. در مقابل، دکتر رحمت‌الله حافظی اصولگرا، یک پزشک با کارنامه درخشان در شورای شهر است که من به‌عنوان یک روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب به او افتخار می‌کنم. با کمی انصاف، فارغ از دیدگاه اصلاح‌طلبی یا اصولگرایی می‌توانیم کارنامه خوب را ببینیم و در عین حال بگوییم اگر کل شورا متخصص باشند، تا زمانی که سازوکارهای مدیریت شهری را بازتعریف نکرده و یا در آن تجدیدنظر نکنیم، گره‌ای از کار شورا باز نخواهد شد.
مهران کرمی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب و مدیر دوهفته نامه مهرگان نو در نشست همفکری با روزنامه‌نگاران با عنوان (تاثیر و نقش فعالان رسانه‌ای در انتخابات شوراها) گفت: برخی معتقدند اطلاق نماینده صنف برای فردی که می‌خواهد در جایگاهی مانند شورای شهر حضور یابد، صدق نمی‌کند اما باید بگویم نمایندگان اصناف، به‌ویژه روزنامه‌نگاران می‌توانند در شورا حضور یابند و حتی با نگاهی به پشت سر به صنف خود جایگاه و ارزش بدهند.
وی با بیان این نکته که اگر تمامی خبرگزاری‌ها، روزنامه‌های مطرح و مجلات مدیریت شهری را درنظر بگیریم، احتمالا حدود 40 الی 50 خبرنگار حوزه شهری و 200 الی 300 خبرنگار حوزه اجتماعی خواهیم داشت، گفت: در چنین شرایطی، وجود نماینده‌ای از صنف روزنامه‌نگاران در شورای شهر خط ارتباطی با بدنه شورا ایجاد خواهد کرد که ثمره آن ارتباط موثر با افکار عمومی است؛ فردی که قادر باشد فضای پرسشگری را برای روزنامه‌نگاران مهیا کند و با ایجاد پلی میان تصمیم‌گیرنده‌ها و رسانه، فرایند تصمیم‌گیری را برای افکار عمومی و جامعه تشریح کند و در مقابل، دیدگاه و پرسش جامعه را به شورا منتقل کنند تا تصمیم بهتری گرفته شود.
کرمی در ادامه تصریح کرد: با حضور نماینده‌ای از صنف روزنامه‌نگاران، خبرنگاران فعال در حوزه جامعه و مدیریت شهری فارغ از طیف و جناح‌بندی‌های سیاسی با او احساس راحتی بیشتری می‌کنند و با کمک هم می‌توانند فرایندی را که در مدیریت شهر به آن انتقاد داریم، اصلاح کنند؛ این مهم در کنار ایجاد شفافیتی که در ساختارهای تصمیم‌گیری و اجرایی وجود دارد، می‌تواند مفید باشد. مهم این است که تلاش کنیم آگاهی بخشی که رسالت اصلی روزنامه‌نگاری است را در جامعه پیش بریم.
سردبیر پیشین روزنامه‌های اصلاح‌طلب اعتماد ملی، کارگزاران و فرهیختگان در ادامه این نشست افزود: افراد زیادی را در دنیا می‌شناسیم که با وجود پیشه روزنامه‌نگاری به عرصه‌های مختلف به ویژه سیاست ورود کرده‌اند، اگر نگوییم خوش درخشیده‌اند اما از میانگین افرادی که از دیگر تخصص‌ها به این حوزه پیوستند، کارنامه ضعیف‌تری ندارند؛ می‌توان روزنامه‌نگار بود و کارنامه قابل قبولی ارائه کرد.
مدیرمسوول دوهفته تخصصی مدیریت شهری، مهرگان نو، گفت: برای افراد فعال در حوزه روزنامه‌نگاری، به خصوص آن دست از ژورنالیست‌ها که کار خود را از سطوح پایین آغاز و به تدریج به سطوح بالای آن دست یافته‌اند، همواره اصل برآن بوده که روزنامه‌نگار باید در یک حوزه متخصص باشند اما به حوزه‌های دیگر آگاهی عمومی بالایی داشته باشند. اگر بپذیریم که امروزه در تمامی حوزه‌ها ایده‌های جدیدی وارد جامعه می‌شود، این سنسورهای فعال‌تر یک روزنامه‌نگار است که زودتر از باقی جامعه حتی متخصصان حوزه‌ها قادر است ایده‌ها را دریافت و راهکار موثر ارائه دهد.
وی همچنین در پاسخ به این انتقاد که چرا روزنامه‌نگاران باید به عرصه انتخابات شوراها وارد شوند، تشریح کرد: حضور در شورای شهر آن زمان اهمیت خود را نشان می‌دهد که بدانیم براساس ارکان دموکراسی، باید از سطوح پایین به بالا حرکت کرده و فضا را به گونه‌ای فراهم کنیم که اراده عمومی حاکمیت را شکل دهد.
کرمی گفت: حضور در شورای شهر در مقایسه با نهادهای قدرت مانند مجلس که مستلزم رفتارهای پرریسک از سوی تمامی کنشگران سیاسی است و هزینه‌های بسیاری را نیز به کشور تحمیل خواهد کرد بستر مناسبی برای سیاست‌ورزی است.
کرمی گفت: باید در شورای شهر آموزش مدنی دهیم و چه بهتر که این مهم از محلات و صنف‌های کوچکتر آغاز شود. انتقادهای بسیاری به شورای شهر کنونی و به طور کل قانون شوراها وارد است، در شهری مانند تهران با 275 محله، انتخابات باید به صورتی باشد که نمایندگان دیدگاه و افکار تمامی اقشار بتوانند در عرصه‌ای عمومی‌تر کرسی را از آن خود کنند، بنابراین دموکراسی اگر به صورت محله‌ای شکل گرفته و تبلور آن در شورا باشد، قادر است قاعده دموکراسی در کل کشور را تعیین کند. معتقدم اهمیت شورای شهر از منظر فرهنگ سازی بیشتر از مجلس و انتخابات‌های ملی است.
وی گفت: برخی این سوال را مطرح می‌کنند که نسبت روزنامه نگار با انتخابات و شورای شهر چیست؟ باید بدانیم که شورای شهر، نهادی سیاسی و حاکمیتی نیست بلکه مدنی است و روزنامه‌نگاران هم یک صنف و گروه مدنی هستند؛ تاریخ معاصر ثابت کرده است روزنامه‌نگاران بیش از سیاستمدار حرفه‌ای می‌توانند مثمرثمر و مفید واقع شوند، بنابراین با استفاده از تجربیات و آموخته‌های‌مان و با توجه به اینکه با جامعه ارتباط گسترده‌تری داریم، قادریم ارتباطی میان مدیریت شهری جامعه و افکار عمومی برقرار کنیم.
