آیا احساس می کنید با نوسان های شدید هورمونی مواجه هستید؟ دوره های قاعدگی شما نامنظم شده اند یا با مشکلات جدی درباره آنها مواجه هستید؟ اگر شرایطی این چنینی را تجربه می کنید، ممکن است در دوران منتهی به یائسگی قرار گرفته باشید.
پیش یائسگی دوره ای طبیعی و عادی در زندگی بانوان محسوب می شود که در این مرحله بدن آنها گذار به دوران یائسگی را آغاز می کند. پیش یائسگی شامل سال های منتهی به یائسگی می شود، که زمانی است که دوره های قاعدگی بانوان به طور کامل متوقف می شود. پیش یائسگی می تواند بین دو سال تا 10 سال طول بکشد.
در شرایطی که پیش یائسگی یک مرحله کاملا طبیعی در طول زندگی بانوان است، اما تحمل آن همواره آسان نیست. بسیاری از بانوان شرایط سختی را طی این دوران سپری می کنند، در شرایطی که برخی دیگر هیچ نشانه ای را تجربه نمی کنند. دوره پیش یائسگی در بیشتر بانوان از دهه چهارم زندگی آغاز می شود، اما احتمال آغاز آن از اواسط دهه سوم نیز وجود دارد.
نشانه ها و علائم پیش یائسگی
پیش یائسگی می تواند طیف وسیعی از نشانه ها را موجب شود. برخی بانوان ممکن است نشانه های بیشتری را نسبت به دیگران تجربه کنند. از جمله نشانه های اصلی این دوران می توان به موراد زیر اشاره کرد:
بی نظمی های قاعدگی
شما ممکن است تغییرات در فواصل بین دوره های قاعدگی یا از دست دادن برخی از آنها را تجربه کنید. این جریان ممکن است اندک یا شدید باشد. تخمک گذاری نیز ممکن است نامنظمتر شود. در صورتی که دوره های قاعدگی سنگین باشند، ممکن است نسبت به آنمی (کم خونی) آسیب پذیر باشید.
گرگرفتگی و تعریق شبانه
بین 75 درصد تا 85 درصد بانوان طی دوران پیش یائسگی وضعیت گرگرفتگی را تجربه می کنند. شدت، تکرر، و مدت زمان آنها می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
مشکلات خواب
گرگرفتی در دوران پیش یائسگی می تواند به اختلالات خواب یا خستگی منجر شود.
تغییرات خلق و خو
نوسان های هورمونی می توانند به نوسانات خلقی، افسردگی، تحریک پذیری، و دشواری در مدیریت استرس یا اضطراب منجر شوند.
مشکلات واژن
به واسطه کاهش ترشح استروژن، بافت های واژن ممکن است حالت لیزی و کشسانی خود را از دست بدهند، و از این رو، برقراری رابطه جنسی دردناک و ناراحت کننده می شود.
مشکلات مثانه
سطوح پایین استروژن ممکن است شما را نسبت به عفونت های دستگاه ادراری یا از دست دادن کشیدگی بافت آسیب پذیر کند، که ممکن است به بی اختیاری منجر شود.
کاهش باروری
از آنجایی که تخمک گذاری در دوران پیش یائسگی نامنظمتر می شود، توانایی باروری نیز ممکن است، افت کند. البته تا زمانی که دوره های قاعدگی را تجربه می کنید، احتمال بارداری وجود دارد.
کاهش میل جنسی
در دوران پیش یائسگی تمایلات جنسی و علاقه به برقراری رابطه جنسی ممکن است به تدریج کاهش یابد. با این وجود، استرس در زندگی نیز می توانند در این زمینه نقش داشته باشد و بر همین اساس، کاهش استرس و مدیریت آن ضروری است.
تغییرات بدنی و پوستی
در دوره پیش یائسگی به واسطه کاهش ترشح هورمون استروژن ممکن است توده عضلانی کاهش یابد و چربی بدن افزایش یابد. در همین راستا، چربی شکمی ممکن است افزایش یابد. یک برنامه ورزشی منظم می تواند با این آثار مقابله کند. سطوح پایینتر استروژن ممکن است کلاژن موجود در پوست را نیز تحت تاثیر قرار دهد و آن را نازکتر ساخته و از کشسانی آن کم کند.
کاهش توده استخوانی
با کاهش سطوح هورمون استروژن، شما ممکن است از دست دادن سریعتر توده استخوانی نسبت به آن چه جایگزین می شود را تجربه کنید، که خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد. تمرینات قدرتی و یک رژیم غذایی سرشار از کلسیم و مواد معدنی دیگر و همچنین ویتامین D به حفظ استخوان هایی قوی کمک می کنند.
تغییر سطوح کلسترول
کاهش استروژن ممکن است به افزایش سطوح کلسترول بد (LDL) منجر شود و خطر ابتلا به بیماری قلبی افزایش یابد. دنبال کردن یک رژیم غذایی سرشار از میوه ها، سبزیجات، لوبیا، و غلات کامل می تواند به پایین نگه داشتن سطوح کلسترول کمک کند.
درد در ناحیه پستان
برخی بانوان پیش و حین دوره های قاعدگی درد در ناحیه پستان را تجربه می کنند، در شرایطی که برخی دیگر بیشتر مواقع آن را تجربه می کنند. برخی بانوان ممکن است نسبت به پستان های فیبروکیستیک آسیب پذیر باشند.
میگرن
سردردهای شدید در یک طرف سر که اغلب با درد شدید در یک چشم، تاری دید، تهوع و استفراغ همراه هستند، یکی دیگر از نشانه های دوران پیش یائسگی هستند.
بسیاری از بانوان تجربه نشانه های دیگری طی دوران پیش یائسگی را گزارش کرده اند که از آن جمله می توان به رویای بارداری یا فکر درباره نوزاد، تهوع یا گرسنگی اشاره کرد.
پیش یائسگی یک بیماری نیست. تمام بانوان این دوران را به شیوه ای متفاوت تجربه می کنند. با این وجود، اگر با نشانه هایی ناراحت کننده و دردناک مواجه هستید که در بالا به برخی از آنها اشاره شد، این می تواند نشانه ای از عدم تعادل هورمونی باشد که ممکن است نیازمند رسیدگی بیشتر و حرفه ای باشد.