آن روز یک روز معمولی بود؛ مثل همه روزهای خدا روشن و گرم. همه چیز عادی بود؛ اما پلاسکو آن روز تاب نیاورد و فروریخت. با فروریختنش خیلی‌ها داغدار شدند و خیلی‌های دیگر هم بیکار و نگران. علاوه بر اینکه چک‌ها و سفته‌های کاسبان در آتش سوخت، بسیاری از کارگران پلاسکو در چند قدمی شب عید بیکار شدند و امیدشان را نسبت به خیلی چیزها از دست دادند؛ کارگرانی که همه دلخوشی‌شان به کارانه شب عید بند بود.
حالا در این روزها و شب‌ها که همه‌مان پیگیر آخرین آمار حادثه‌دیدگان و وضعیت آن‌ها هستیم و برایمان مهم است که بازماندگان حادثه قرار است از این پس چگونه روز و روزگارشان را بنا کنند، کارفرمایانی پیدا شده‌اند که در فضای مجازی فراخوان‌های متفاوتی منتشر کرده‌اند با عنوان: «فقط برای کارکنان عزیز پلاسکو»
کارفرمایان کارگاه‌های دوزندگی مختلف در این فراخوان‌ها از همه بازماندگان برای همکاری در کارگاه‌هایشان دعوت کرده‌اند تا نشان دهند «زندگی خالی نیست؛ مهربانی هست؛ ایمان هست»
این‌ها تنها بخش بسیار کوچکی از مهر مردم تهران به همشهریانشان است که هر کدامشان به نوعی در حادثه پلاسکو متضرر شده‌اند. شاید شرایط روحی این افراد هنوز آن‌قدر مناسب نباشد که بتوانند در هر جایگاه و سمتی زندگی‌شان را از نو بسازند؛ اما همین آگهی‌های کوچک مرهمی بر دل‌های بی‌تابشان باشد.
این در حالی است که کاربران شبکه‌های اجتماعی هم دست به راه‌اندازی یک کمپین زده‌اند با عنوان «#انتشار_عکس_جنازه_های_پلاسکو_ممنوع »که بر این اساس دایرکنندگان کمپین برای مردم نوشته‌اند: « با توجه به دلخراش بودن تصاویر به‌جامانده از بازماندگان حادثه آتش‌سوزی پلاسکو و رعایت حال خانواده‌های محترم شهدا و سانحه‌دیدگان عزیز و حفظ امنیت روانی جامعه هیچ تصویری از این عزیزان منتشر نخواهد شد.»
دایرکنندگان این کمپین از رسانه‌ها نیز درخواست کرده‌اند از انتشار عکس در این رابطه خودداری کنند.
