انگار خود علی رضا منصوریان هم به این وضعیت جدید عادت نداشت. سوال را می شنید مکث قابل توجهی می کرد و صادقانه جواب می داد. کل جریان مصاحبه تلفنی سرمربی استقلال روی آنتن زنده تلویزیون همین طور پیش رفت. فردوسی پور سوال کرد و منصوریان بدون اینکه به فکر سیاسی کاری و دروغ و دغل باشد راستش را گفت.
از ماجرای محمد خرمگاه و مهدی رحمتی گرفته تا پست اینستاگرامی دروازه بان شماره یک تا احتمال جدایی بختیار رحمانی و حتی رضایتنامه مهدی رحمتی.
منصوریان مدلی از صداقت را به اجرا گذاشت که فوتبال ایران به آن عادت ندارد. شاید حتی خود منصوریان هم سخت اش بود که بخواهد مانند مربیان دیگر رفتار نکند. اصولا شاید در روزمره فوتبالی سایر نقاط دنیا هم نشود چنین مساله ای پیدا کرد. یعنی حتی در اروپا هم که الگوی فوتبالی دنیا به حساب می آید مربیان درجه یک عادت ندارند اسرار تیمشان را حتی به قیمت صداقت علنی کنند.
روزنامه نگارها از سرمربی و بازیکن و اختلاف نظرشان می پرسند و هر دو با حرفه ای گریتمام از زیر دادن جواب صادقانه به سوال فرار می کنند. جواب های کلیشه ای به سوال های مهم همیشه راه فرار مناسبی برای مربیان و بازیکنان است برای اینکه بتوانند از حاشیه ها فرار کنند.
منصوریان اما روی آنتن زنده برنامه نود دوشنبه شب از این سیاسی کاری ها نداشت. شاید بشود درکارنامه او هم مصاحبه هایی پیدا کرد که همه واقعیت را نگفته و سیاستمدارانه از زیر پاسخگویی فرار کزده اما این مصاحبه چیز دیگری بود.
سرمربی استقلال تحت هر شرایطی تصمیم گرفته بود که راستش را بگوید و لابد پای هزینه هایش هم بایستد. صداقت بی بدیل منصوریان در صحبت هایش اما بسیار دوست داشتنی بود. علیرضا منصوریان اما چهره ای جدید از یک مربی ایرانی به نمایش گذاشت.
