زمانیکه صحبت از تیم ملی به میان می آید بی گمان ترکیبی از بهترین بازیکنان به ذهن خطور می کند، تیمی که بازیکنان آن، حداقل در چندین اردو و بازی تدارکاتی در کنار یکدیگر هستند و به هماهنگی و آمادگی نسبی دست می یابند.
تیم ملی برای حضوری پر قدرت در میادین رسمی، معمولا علاوه بر برگزاری اردو های داخلی چند ماهه، چند دیدار تدارکاتی را نیز با تیم های ملی مختلف برگزار می کند، تا با تمام قوا در میادین رسمی شرکت کند.
حال چند سوال پیش می آید که اعزام تیم منتخب شهرداری بم و سیرجان در قالب تیم ملی به سوئد برای برگزاری دیداری دوستانه چه سودی خواهد داشت؟ آیا از تر کیب این دو تیم، تیم ملی تشکیل می شود؟ آیا بازیکنان تیم ملی نباید در اردو های مختلف به هماهنگی با یکدیگر دست یابند تا در دیدار های دوستانه این چنینی نقاط ضعف تیم ملی مشخص شود که برای کشور سودمند باشد؟ آیا این تیم حفظ می شود؟ زمان حضور تیم ملی در میادین رسمی مشخص است؟
حضور در دیدارهای دوستانه معمولا برای کسب آمادگی، هماهنگی و کسب تجربه برای ملی پوشان است تا در میادین رسمی شرکت کنند، اما آیا تیم ملی فوتبال بانوان ایران دو تیم سیرجان و بم است که در دیدار دوستانه مقابل نایب قهرمان المپیک ریو قرار گرفت؟ این دیدار چه سود و منفعتی برای فوتبال ملی کشور داشت؟
در زمان برنامه ریزی برای اعزام تیم، بارها صحبت از لغو سفر به سوئد بود و تا دقیقه نود چیزی مشخص نبود، و به یکباره تیم در سکوت به سوئد اعزام شد. در مدت زمان این برنامه ریزی ها، نایب رئیس بانوان در خارج از کشور به سر می برد، حتی در زمان دیدار دوستانه تیم های فوتسال ایران و روسیه نیز نایب رئیس بانوان در ایران حضور نداشت که از سیاست فدراسیون برای ممنوع شدن ورود خبرنگاران خانم به سالن بازی بگوید. در حال حاضر نیز مشخص نیست که نایب رئیس بانوان به ایران بازگشته است یا خیر؟
به هر حال تیم بانوان منتخب سیرجان و بم با نام تیم ملی ایران مقابل سوئد گرفت و متحمل شکست سنگین 7 بر صفر شد که هر 7 گل هم در نیمه اول به ثمر رسید و مشخص نیست اگر میزبان با مهمانش مدارا نمی کرد در پایان چند گل به ثمر میرسید. تنها صحنه خطرناکی هم که بازیکنان ایران ایجاد کردند را دروازهبان سوئد با بغل پا گرفت. اما موضوعی که در اینجا قابل بحث است بیبرنامه بودن تیم ملی بانوان بزرگسالان و بی توجهی به این تیم است. مسابقاتی هم که اینچنین بیهدف ترتیب داده شود، حاصلی جز شکستهای سنگین را در پی نخواهد داشت و به نظر میرسد نایب رئیس بانوان باید برای اموری که به او سپرده شده وقت بگذارد و حمایت فدراسیون را هم به انجام شدن برنامهها جلب نماید وگرنه فوتبال بانوان ایران آینده روشنی نخواهد داشت.
انتهای پیام