هر چند جوانی 19 ساله به نام سردار آزمون کم کم با درخشش در روبین کازان نوید یک مهاجم ششدانگ را برای آینده تیم ملی می داد ولی در سیستم 4-2-3-1 و تک مهاجم کی روش برای سفر به برزیل و با توجه به اجبار بازی های تدافعی با تیم هایی چون آرژانتین، کی روش نیازی نمی دید که بیش از دو مهاجم در لیست 23 نفره خود بگذارد و طبیعتا قوچان نژاد و انصاری فرد به آزمون جوان ترجیح داده شدند.

اما برای جام ملت های آسیا، کی روش سهمیه مهاجمان را به 3 نفر افزایش داد. قوچان نژاد، انصاری فرد و سردار آزمون  مسافر استرالیا شدند و در حالی که همه انتظار داشتند قوچان نژاد همچنان انتخاب اول کی روش برای نوک حمله ایران باشد، خیلی زود سردار آزمون با تکنیک ناب خود همزمان با بیست سالگی اش خود را به عنوان مهاجم اول به تیم ملی و کی روش تحمیل کرد. همزمان با شکوفایی آزمون در تیم ملی، دوره افول کریم انصاری فرد شروع می شود. آقای گل لیگ برتر که برای پیشرفت و کسب تجربه به اسپانیا مهاجرت کرده بود بعد از فصلی اسفناک بدنبال شرایط و باشگاهی می گشت که توانایی های خودش را ثابت کند. افت انصاری فرد و عدم دعوت او به تیم ملی در شروع مرحله اول مقدماتی جام جهانی روسیه از سهمیه 3 نفری مهاجمان کم نکرد چون کم کم همه با قابلیت های تهاجمی پدیده ای برآمده از لیگ داخلی آشنا می شوند: مهدی طارمی.

امروز کی روش به قول خودش منوی بازی در تیم ملی دارد. خصوصا که بعد از یک فصل خوب در پانیونیوس و لیگ یونان، کریم انصاری فرد نشان داده با سختکوشی و ممارست توانسته بعدی بین المللی به نوع بازیش بدهد. با تمام این احوال در طول دو سال گذشته کمتر فرصت شده قوچان نژاد، آزمون، طارمی و انصاری فرد به طور همزمان در اردوی تیم ملی کنار هم قرار بگیرند چرا که به تناوب مصدومیت(قوچان نژاد) یا افت(انصاری فرد) یکی از "چهار نفر” را از جمع بدور نگه داشته است. مشکلی که در آستانه اولین بازی مرحله اصلی مقدماتی جام جهانی روسیه دیگر شاهد آن نیستیم. آزمون در روستوف غوغا بپا می کند، طارمی در آمادگی بسر می برد، قوچان نژاد بعد از گذراندن مصدومیت به لیگ هلند بازگشته و انصاری فرد مترصد است آموخته های خود را در تیم ملی به رخ بکشد. چهار مهاجمی که به نظر می رسد اینبار همگی در لیست نهایی حضور داشته باشند و همین، جا را برای نامزدهای خط میانی تیم ملی ایران تنگ تر خواهد کرد.