استفاده از کودکان تاکتیک جدید داعش : طالع نحس

 خودش می‌گفت مجبورم کردند، به گفته ماموران شانس باهاش یار بوده که شناسایی شده و پیش از وقوع هرحادثه‌ای نجات یافت. اما بخت با چند کودک یا نوجوان مثل پسرک شانزده ساله عراقی یار است و می‌توانند از این مهلکه جان سالم به در ببرند. کودکان مدت‌ها است قربانیان اصلی جنگ داخلی عراق، سوریه و حتی تنش‌های سیاسی حاکم بر کشورهایی چون نیجریه‌اند. سازمان‌های حقوق بشری بارها نسبت به استفاده از کودکان به‌عنوان عامل انتحاری یا سپر انسانی هشدار داده‌اند، هشداری که مدت‌ها است به آن توجه نشده و سکوت جامعه بین‌الملل سرپوشی بر آن نهاده، اما حالا یعنی زمانی که نهادهای حقوق بشری آمارها را منتشر کردند، نگاه‌ها به سوی کودکان بی‌دفاع جلب شده است. صندوق کودکان بین‌المللی(یونیسف) اخیرا گزارشی منتشر کرد و از وضعیت نامناسب کودکان نیجریه پرده برداشت. براساس داده‌های این نهاد بین‌المللی بین سال‌های 2014 تا 2016 آمار سوءاستفاده از کودکان این کشور آفریقایی 11درصد افزایش داشته است. بوکوحرام دختران را به بردگی جنسی وادار می‌کند و از پسر بچه‌ها به‌عنوان عامل انتحاری یا سپر انسانی بهره می‌جوید. این تراژدی زمانی تلخ‌تر می‌شود که گروه‌های تروریستی غالبا به کودکانی که تن به حمله تروریستی نمی‌دهند، مواد مخدر تزریق می‌کنند. براساس نتایج تحقیقات تحلیلگرانی چون پاتریک مارکی گروه تروریستی داعش در سال 2016 بیش از گذشته درصدد جذب کودکان برآمده، چراکه حقوقی به آنها پرداخت نمی‌کند و به راحتی می‌توانند آنها را تحت تاثیر افکار و عقایدشان قرار دهند. داعش بارها تصاویری از آموزش اجباری کودکان منتشر کرده، کودکانی که چاقو به دست گرفته و تلاش دارند تا سر ماکتی را از تن جدا کرده یا خود را برای بمب‌گذاری آماده کنند. فقط تروریست‌های داعش نیستند که از کودکان به‌عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند. سال 2012 بود که یکی از کودکان افغان به دستور طالبان خود را در کابل منفجر کرد، دو سال بعد نوجوان دیگری در مرکز فرهنگی فرانسه دست به عملیات انتحاری زد. بوکوحرام، گروهی تروریستی که مامنش نیجریه است نیز تاکنون بارها از کودکان به‌عنوان ابزار برای پیشبرد اهدافشان بهره جستند. به عقیده ژولیت توما، سخنگوی منطقه‌ای یونیسف نقش کودکان درگروه‌های تروریستی فعال‌تر از گذشته شده است. بسیاری از آنها یا در ایست‌های بازرسی می‌ایستند، یا در قامت تک تیراندازها حاضر می‌شوند یا یک عامل انتحاری. چراکه کودکان و جوانان خیلی زود تحت تاثیر آموزه‌های تروریست‌ها قرار می‌گیرند، حقوقی دریافت نمی‌کنند مهم‌تر از همه اینکه حضورشان توجه کسی را جلب نمی‌کند. هشام الهاشمی نویسنده و تحلیلگر سیاسی می‌گوید: «خانواده‌های بسیاری از این کودکان کشته شدند، آنها حقیقتا کسی را ندارند و از روی درماندگی به تروریست‌ها می‌پیوندند. تروریست‌ها به آنها غذا می‌دهندو سرپناهی در اختیارشان قرار می‌دهند. گروهی از آنها نیز تصور می‌کنند اگر بمیرند به بهشت نزد خانواده‌هایشان می‌روند.» براساس نتایج یک مطالعه آماری که در ماه فوریه منتشر شد، تعداد کودکانی که گروه‌های تروریستی از آنها به‌عنوان عاملان انتحاری استفاده کردند از سال 2015 تا 2016 رشد سه برابری داشته است. استفاده از کودکان تاکتیک جدید گروه‌های تروریستی نیست، مدت‌هاست کودکان قربانیان خاموش جنگ با تروریست هستند. همه به اندازه پسربچه شانزده ساله عراقی خوش‌شانس نبودند، کسانی که مراسم عروسی در ترکیه را عزا کردند یا در بازار نیجریه را به خاک و خون کشیدند هم کودک بودند، کودکانی که از بداقبالی یا تحت تاثیر تروریست‌ها قرار گرفتند یا به اجبار بمب را به کمر بستند، تصور می‌کردند مرگ تنها راه آزادی‌شان است و گزینه دیگری پیش رو نداشتند.