به گزارش قلم نیوز، «ویلبــر شــرام» (۱۹۰۷-۱۹۸۷) از پیشگامان علوم ارتباطات که عمری را در زمینه مطالعه ارتباطات گذراند، با استفاده از مدل «شــانون» و «ویــور» که در آن ارتباط شــامل منبع اطالعات، فرستنده پیام یارمزگذار، کانال انتقال پیام، گیرنده یا رمزخــوان و در نهایت مقصد اســت، مدلى براى ارتباطهاى دوجانبه به وجود آورد. فرض کنید شــما در اســتودیوی رادیو مشــغول اجرای یک برنامه علمی یــا فرهنگیهســتید. با توجــه به مدل شانون و ویور شما منبع اطالعات هستید. میکروفــن (و تمام تجهیزات اســتودیو) رمزگذار، کانال ارتباطی امواج رادیویی با طول موج‌های معین و دستگاه رمزخوان رادیو اســت. در نهایت مقصــد پیام هم تمامی شــنوندگان خواهند بود. در مدل دوجانبه شــرام رمزخوانــى و رمزگذارى به وسیله فرستنده و گیرنده پیام، بهطور همزمــان انجام می‌گیرد. حــال به تمام موارد اشارهشــده، بازخورد را هم اضافه کنید. یعنی مقصد پیــام، بعد از دریافت آن تاثیــری می‌گیردکــه آن را به منبع اطالعات برمیگرداند. حاال با اشاره به این مدل‌هایکالسیک ارتباط، پیچیدگی موضوع بیشتر می‌شود. در پیام‌هایی که امروز توســط بشر برای فرازمینی‌های احتمالی ارســال می‌شود، منبعاطلاعات، فرستنده و کانال ارتباطی دقیق وجود دارد. امــا از کجا معلوم این کانال ارتباطی چیزی باشد که آن‌ها بتوانند دریافت کنند. اگر تیــریکه در تاریکی پرتــاب کردیم، تصادفی بــه یک هدف احتمالی خورد، آیاآن‌ها سیستم رمزخوان الزم را دارند تا اصال متوجه شوند پیامی در کار است تا بعد به چیستی آن برسند. شــاید همین االن هم آن‌ها پیامیبرای ما فرستادهاند، اما از جنس رمزخوان‌های ما نیست و ما اصال متوجه آن نمی‌شویم. مسأله بعدی بحث زمان است. چقدر طول می‌کشد تا پیامیاز دوردست‌ها به ما برســد یا برعکس. اگر همین امروز ما پیامی از تمدنی هوشمند دریافت کنیم، شــاید این پیــام مثال هزار ســال پیش برای ما ارســال شده و حتی امروز اصوال آن تمدن وجود نداشــته باشــد. یا از آن وحشــتناک تر اینکه پیام‌های ارسالی از زمین مثال ۲۰۰ ســال بعد به یک تمدن فرازمینی برسد و از خوششانسی آن‌ها هم خیلی شبیه ما باشند و پیام را رمزخوانی کنند و جوابی بدهند که احتماال آن هم ۲۰۰ سال طول بکشد تا به زمین برسد.
از کجا معلوم ۴۰۰ سال دیگر با توجه به روند زندگی انسان روی کره زمین،تمدن بشــری باقی مانده باشد تا آن را دریافت کنیم و اصوال با عمر امروز انسان، برقراری یک ارتباط دوجانبه به چند نسل انسانی نیاز خواهد داشت؟ این‌ها همه فارغ از این است که آیا اصوال فرازمینی هــا دارایحــواس چندگانه ای مشابه انسان هســتند؟ در حقیقت تمام تالش‌هایفعلی صرفاً جهت اطالع است. ما اطالع می‌دهیم که هســتیم و به دنبال اطلاعی از وجود دیگران در جهان هستیم. اگر یک روز در روز‌های آیندهیقین حاصل کنیم که حتی فقط یک تمدن هوشــمند دیگر جز بشــر در دوردســت‌ها و بالای ســرمان وجود دارد، موانع بســیاری در برقراری ارتباط وجود خواهند داشــت. اما حتی اگر نتوانیم ارتباط معنی داری برقرار کنیم، تمدن ما وارد مرحله تاز‌های می‌شود و آن اینکه حال تمدن بشــرییک رقیب، مشــابه یا همسایه ای دارد و اینگونه بهتر اســت با‌امید‌ها و ترس هــای احتمالی از نادانســته‌ها، اندکی با خودمان مهربانتر باشــیم و همه برای حفظ تمدن بشــری بیشتر تلالش کنیم. کل ماجرا در یک ابهام بزرگ اســت که هرچه بیشــتر به ابعــاد مختلف آن فکر کنیــم، ابهامات بزرگتر و پیچیده تر می شــود. به طور قطع نمی‌توان گفت ما در اینجهــان تنهاییم و البته حتی یک گواه قطعی بــر وجود دیگــران نداریم،اما ایــن‌ایده آنقدر در دنیــای امروز ما جدی گرفته می شــود که از سال ۲۰۱۰ نمایندگان حقوق فضایی بر ســر انتخاب نماینــده زمین بــرایخوشــامدگویی احتمالی به فرازمینی‌ها به توافق رسیدند تا وظیفه واکنش هماهنگ بشــر هنگام تماس بیگانگان فضایی را برعهده گیرد.
