گرچه برای شخص من تک تک این وزرا مهم اند اما انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به دلیل نقش و تاثیر گذاری اش بر فرهنگ و ادب و هنر کشور، از حساسیت بیشتری برخوردار است.
اهالی فرهنگ، ادب، ناشران، اهالی مطبوعات، هنرمندان تئاتر، سینما، موسیقی و دهها میلیون نفر مخاطبان آن‌ها در ایران منتظر انتخاب وزیری در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، هستند که شخصیتی هنر شناس، ادب دوست، اهل کتاب و معرفت، بدور از ذهنیتی محدود و یکسونگر، بدور از تعصب باشد!
شخصیتی کاردان، با تجربه، همه سو نگر و دلسوز توسعه فرهنگ و ادب و ماندگار باشد! کتاب‌ها، فیلم‌ها، و … را بر اساس سلیقه‌ی شخصی ممیزان، سانسور نشود. جشنواره‌های مختلف را به دست بیسوادان متعصب نسپارد. بگذارد نویسندگان، شاعران، ناشران، روزنامه‌نگاران، بهار آزادی و استقلال و شکوفایی ادب و هنر را تجربه کنند! کتابخانه‌های عمومی و شخصی پر از رمان‌های تازه و اندیشه‌های بالنده گردد!
ادبیات و هنر نیازمند گشودن پنجره های تازه برای نفس کشیدن است! به همین دلیل امیدوارم وزیر آینده این وزارتخانه بیشتر وزیر فرهنگ باشد تا وزیر ارشاد. …
در بین گزینه‌های نهایی که برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح شده، تنها گزینه‌ای که نامی تکراری ندارد و چهره‌ای جوان است و انگیزه‌ای پر رنگ‌تر برای کار دارد و نگاه و تعاملش با اهالی قلم و ادب و فرهنگ و هنر، عمیق‌تر و به دور از گروهگرایی و یکسونگری است، سید مجتبی حسینی است که اگر در نهایت به این سمت انتخاب شود امید است که گره گشا باشد!
